ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ (Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΩΣ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΚΒΕ) IGNACE DE LA POTTERIE, S. J.

counter

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ

Δημοσιεύθηκε με την συνδρομή του Πανεπιστημιακού  Ιδρύματος του Βελγίου. Ρώμη, Biblical Institute Press, 1977
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Μπαλτάσαρ, ο μεγάλος θεολόγος τού Οικουμενισμού, είχε γράψει σχετικά μέ τό Φιλιόκβε, ότι οι Ελληνες (οχι οι Ορθόδοξοι) είχαν ισχυρισθεί ότι τό Πνεύμα, όπως αναφέρει καί τό Ευαγγέλιο, εκπορεύεται εκ' τού Πατρός καί μόνον. Αλλά δυστυχώς συγχρονοι μελετητές αποδεικνύουν ότι καί αυτός ο λόγος τού Ευαγγελίου αναφέρεται στήν χρονική πρόοδο τού Παρακλήτου. Γιά νά αποδείξουν ότι οι δύο εκδοχές είναι ίσες. Ενα από αυτά τά κείμενα είναι τό παρόν, όπου στήν επόμενη συνέχεια ο φιλόδοξος καθολικός θά μάς αποδείξει τό λάθος τών Ελλήνων Πατέρων.

1η ανάρτηση


2η ανάρτηση


3η ανάρτηση


4η ανάρτηση


5η ανάρτηση

Αυτή είναι λοιπόν η αίρεση τού οικουμενισμού, τής οποίας τά συλλείτουργα είναι τό παραπέτασμα καπνού γιά τούς αδαείς. ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΡΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ. Λέγεται καί εποχή τής οικονομίας τού Αγίου Πνεύματος. ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΝΕΙ, λένε οι θρησκολάγνοι, αλλά δέν αναρωτιούνται, πού θέλει, τί θέλει τό Αγιο Πνεύμα; Θελει τόν Κύριο ,όπου καί αναπαύεται. Γι'αυτό καί τό Αγιο Πνεύμα έρχεται καί σκηνώνει στόν πιστό ο οποίος αγαπά τόν Ιησού Χριστό καί τηρεί τίς εντολές του καί μεταμορφώνει τόν πιστό αυτό σέ ναό τού Αγίου Πνεύματος. Χωρίς όρια είναι μόνον η ανοησία, ευτυχώς. Τό Αγιο Πνεύμα στέκεται πάντοτε πάνω από τόν Κύριο. Αυτή είναι η οικονομία τού Αγίου Πνεύματος. Η αίρεση ετούτη δέν επαναλαμβάνει απλώς τό Φιλιόκβε. Είναι η εξέλιξή του. Καί πρέπει τώρα νά αποδείξει τήν χρονική εκπόρευση. Τήν οικονομική καί μόνον φύση τής υπάρξεώς τής Αγίας Τριάδος. Διότι ισχυρίζεται ότι τό μόνο πού μπορούμε νά γνωρίσουμε από τόν Θεό είναι η οκονομική Του αποκάλυψη καί αυτή είναι η ουσία τού Θεού. Καί είναι η αποκάλυψη επομένως ενός ενυπάρχοντος ή εμμενούς Θεού. Ο οποίος ταυτίζεται μέ τήν θέλησή Του, μέ τήν Ενέργειά Του, η οποία γίγνεται καί απογίγνεται. Μάς δίνει φλασιές αληθείας.  Η ανθρώπινη φύσις τού Χριστού δέν είναι η κοινή ουσία αλλά ο κοινός άνθρωπος. Η Θεοτόκος παραμερίζεται γιά νά δώσει τήν θέση της στήν εμμένεια (immanence) καί επομένως τό Ευαγγέλιο καθίσταται ακατανόητο, καθώς περιέχει μυθικά στοιχεία γιά μία άγνωστη άκτιστο Τριάδα, η οποία Απαιτεί γιά τήν ενανθρώπισή της μιά Θεοτόκο, απαλλαγμένη από τό προπατορικό αμάρτημα καί  τήν ενανθρωπήσασα δεύτερη υπόστασή Της θεωμένη.  Δέν γίνεται πλέον κατανοητό λοιπόν ότι ο Κύριος είναι ο ΠΑΤΗΡ τής σωτηρίας μας καί ότι στούς λόγους Του συνήθως αναφέρεται στήν Θεότητά Του, σάν  Ιησούς πρός τόν Χριστό ,πρός τόν ΠΑΤΕΡΑ, μέ τον οποίο είναι ασυγχύτως καί αδιαιρέτως ενωμένος καί τού οποίου τό Θέλημα υπακούει πάντοτε τό θέλημά του.

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΙ ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΠΑΤΗΡ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ΕΝΝΟΟΥΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ. Εχασαν την Χαρη καί η πρώτη συνέπεια είναι πώς δέν  κατανοούν τήν απώλεια. Τό Αγιο Πνεύμα λοιπόν πέμπεται από τόν Υιό  όπου αναπαύεται εκπορευθέν εκ' τού Πατρός, γιά νά συναντήσει ξανά τόν εν' ημίν Χριστό, τόν Εμό Χριστό τού Αγίου Γρηγορίου, καί νά τόν οδηγήσει σέ ηλικία Χριστού, ίνα ώσιν έν, όπως καί η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ.