ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

counter

«Μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις,

της Αγίας Τριάδος» (Τροπάριον Αίνων Πεντηκοστής).

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η ημέρα της Κυριακής δεν είναι μία απλή ημέρα. Έχει έξοχα προνόμια και σημαντικούς συμβολισμούς που την ανυψώνουν αξιακά από τις υπόλοιπες της εβδομάδος. Η διδασκαλία των Πατέρων, δι’ Αγίου Πνεύματος, αποκαλύπτει πως κατά την Κυριακή ημέρα δημιουργήθηκε όλη η κτίσις, ενώ κατά την ίδια ημέρα η Ανάσταση του Χριστού ξεκινά το έργο ανακαινίσεως αυτής της κτίσεως (η λεγόμενη «εν Χριστώ καινή κτίσις», Β΄ Κορ. 5, 17), που προσέβαλλε η φθορά και η σήψη της αμαρτίας. Ας παραθέσουμε όμως συγκριτικά την πνευματική αυτή διεργασία: Ο Πατέρας δημιουργεί, ο Υιός αναδημιουργεί και το Άγιο Πνεύμα τελειοποιεί την κτίση. Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος κατά την Κυριακή ημέρα της Πεντηκοστής. Ποιός να αμφιβάλλει για την ιερότητα αυτής της ημέρας...

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Α) ΠΟΤΑΜΟΙ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

* Διαβάζοντας το ιερό σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα κατατοπιζόμαστε στο χώρο και τον χρόνο. Ο Ιησούς βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα για να συνεορτάσει με τους Ιουδαίους την μεγάλη εορτή της Σκηνοπηγίας. Θεματικά αυτή η εορτή αναφέρεται στην ανάμνηση της περιπετειώδους πορείας των προγόνων τους από την Αίγυπτο στη γη της Επαγγελίας, με πρωτοστάτη τον Μωυσή. Κατά την τελευταία ημέρα της εορτής το λατρευτικό τυπικό προέβλεπε την είσοδο από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ στο Ναό, η οποία και εικόνιζε την είσοδο στην γη της Επαγγελίας. Οι ιερείς έπαιρναν νερό από την κολυμβήθρα και ράντιζαν εξαγνιστικά τόσο το θυσιαστήριο, όσο και τον λαό.

* Λαμβάνει αφορμή ο Ιησούς από την ανωτέρω τελετουργία και με ζωηρή φωνή («έκραξε λέγων», Ιω. 7, 37) αρχίζει να καλεί τον «διψασμένο» λαό να καταφύγει σε Αυτόν και να ξεδιψάσει. Επιπλέον δε ανάλογο νερό, αστείρευτοι και ανεξάντλητοι ποταμοί θα σκορπιστούν από αυτούς (που ξεδίψασαν) στους γύρω τους. Αναμφίβολα ο Κύριος μιλάει συμβολικά για την έλευση του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο και την αξιοποίησή Του απ’ όσους πιστεύσουν εις Αυτόν.

* Πράγματι η έλευση του Αγίου Πνεύματος πληροί τα πάντα στην ζωή μας. Και το έργο Του αρχίζει πρώτιστα από το εσωτερικό του ανθρώπου. Αν δεν φτιαχτούν τα εσωτερικά μάταια ελπίζουμε ότι θα αλλάξουν οι εξωτερικές συνθήκες στην ζωή που ζούμε. Όλοι διαμαρτυρόμαστε γι’ αυτά τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά «μυωπικά» δεν βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν εντός μας. Το σύνολο (κοινωνία) αποτελείται από μονάδες (άτομα – μέλη) τα οποία πρέπει να βελτιωθούν για να διαφοροποιηθεί και η συνολική εικόνα. Κατέρχεται σαν δροσιά λοιπόν μέσα στην ψυχή μας. Ο Άγιος Σεραφείμ στη διδασκαλία του σχετικά με το Άγιο Πνεύμα (απευθύνεται σε ένα ευσεβή λαϊκό) θα υπογραμμίσει μεταξύ άλλων και τα εξής: «Όταν το πνεύμα του Θεού κατέρχεται στον άνθρωπο και τον περιβάλλη με την πληρότητα της ενέργειάς Του, τότε η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει με μία ανέκφραστη χαρά, γιατί το Άγιο Πνεύμα κάνει τα πάντα χαροποιά, όπου και αν εγγίση».1

Β) «ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΟΥΤΩΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»

* «Σχίσμα ούν εν τω όχλω εγένετο δι’ αυτόν» (Ιω. 7, 43). Δίχασαν αδελφοί μου τους χιλιάδες προσκυνητές – ακροατές τα λόγια του Ιησού. Είχαν μπροστά τους ένα Προφήτη; Ένα βλάσφημο ίσως που έπρεπε να συλλάβουν; Κάτι θαυμαστό που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν; Έσπευσαν στους αρχιερείς και τους Φαρισαίους και εκ των υπεναντίων (υπηρετών τους) του Ιησού διατυπώθηκε μία από τις αρτιότερες και ωραιότερες φράσεις για τον Διδάσκαλό μας: «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος» (Ιω. 7, 46).

* Πράγματι τα λόγια του Ιησού, όπως αποκαλύπτωνται δι’ Αγίου Πνεύματος από τους Ευαγγελιστές στην ανθρωπότητα, είναι συγκλονιστικά. Η διδασκαλία Του αναμορφώνει υπάρξεις, στηρίζει αξίες, θεμελιώνει ιδανικά. Και εμείς πολλές φορές διαβάζουμε του κόσμου τα βιβλία, επώνυμους και ανώνυμους συγγραφείς και το βιβλίο με τα περισσότερα αντίτυπα στον κόσμο (!) λείπει από την βιβλιοθήκη της καρδιάς μας... «Εγώ ειμί το φως του κόσμου∙ ο ακολουθών εμοί ου μή περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. 8, 12).

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Να λοιπόν ο Παράκλητος είναι στην ζωή μας, ως «ύδωρ» και «φως» και κανείς δεν μπορεί να μεμψιμοιρεί για μία άθλια ζωή, για ένα απαράδεκτο κοινωνικό περίγυρο. Όλο το νόημα βρίσκεται στο πως είμαστε στον εσωτερικό μας κόσμο: γυμνοί ή ενδεδυμένοι με την χάρη του Αγίου Πνεύματος; Ας παρακαλέσουμε τον Θησαυρό των Αγαθών να έρθει στα σκοτάδια της αμαρτίας μας, να τα διαλύσει με το θεϊκό Του φως και να ποτίσει ύδωρ ζωογόνο το έδαφος, το κατάξερο, της υπάρξεώς μας.

1 Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ’, Εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, 1991.