ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΙΣ

counter

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,ἀρ. τ. 2069, 15.06.13

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.             Τὴν µεθέορτον, πιστοί, καὶ τελευταίαν ἑορτήν, ἑορτάσωµεν φαιδρῶς, αὕτη ἐστι Πεντηκοστή». Ὁ ὑµνωδὸς τῆς Ἐκκλησίας µας γεµάτος χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση µᾶς καλεῖ σὲ πανηγυρικὸ ἑορτασµὸ τῆς τελευταίας καὶ µεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Προηγήθηκαν οἱ ἄλλες ἐπίσης µεγάλες γιορτές, οἱ σχετικὲς µὲ τὰ κοσµοσωτήρια γεγονότα. Καὶ τώρα ἡ λαµπρὴ γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς: «Πεντηκοστὴν ἑορτάζοµεν καὶ Πνεύµατος ἐπιδηµίαν καὶ προθεσµίαν ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συµπλήρωσιν»· ἑορτάζουµε τὴν Πεντηκοστή, τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τὴν πραγµατοποίηση τῆς ὑποσχέσεως ποὺ εἶχε δώσει ὁ Κύριος στοὺς Μαθητές Του καὶ τὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐλπίδας ὅτι θὰ λάβουµε τὸ Ἅγιον Πνεῦµα.
.             Πράγµατι πενήντα μέρες  μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, δέκα μέρες μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του, ξαφνικὰ ἦρθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ µιὰ βοὴ σὰν φύσηµα δυνατοῦ ἀνέµου. Ἡ βοὴ γέµισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου οἱ Ἀπόστολοι, ἡ Παναγία μας καὶ οἱ ὑπόλοιποι πιστοὶ ἦταν συγκεντρωµένοι καὶ προσευχόντουσαν. Μαζὶ μὲ τὴν παράδοξη βοὴ εἶδαν νὰ διαµοιράζονται σ᾽ αὐτοὺς γλῶσσες σὰν φλόγες φωτιᾶς, καὶ νὰ κάθεται ἀπὸ µιὰ φλόγα στὸν καθένα τους. Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ Θεὸς φανέρωνε τὸν Ἑαυτό Του στὸν κόσµο μὲ τὸν τελειότερο τρόπο. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς εἶχε φανερωθεῖ ἀµυδρὰ μὲ τὴν προσ­φορὰ τοῦ Νόµου πάνω στὸ ὄρος Σινά. Καὶ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἑόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι κατὰ τὴν δική τους γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
.             1.400 περίπου χρόνια ἀργότερα ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ πραγµατοποιεῖται αἰσθητότερα μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀποτέλεσε τὴν βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος στὸν κόσµο. Ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος ὑπῆρξε καρπὸς τῆς ἀρχιερατικῆς θυσίας καὶ τῆς  μεσιτείας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτέλεσµα τῆς θριαµβικῆς Ἀναστάσεώς Του, τῆς νίκης Του κατὰ τοῦ διαβόλου, τῆς ἁµαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
.             Βρισκόµαστε τώρα στὴν περίοδο αὐτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος σ᾽ ὅλη τὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν καθένα ἀπὸ µᾶς. Ἀπολαµβάνουµε τὰ ἀγαθὰ τοῦ σωτηριώδους καὶ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ μᾶς προσφέρονται πλούσια μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τὸ Ὁποῖο ζωoγoνεῖ ὅλη τὴν Ἐκκλησία καὶ κάθε µέλος τῆς Ἐκκλησίας. Πεντηκοστὴ καὶ Ἐκκλησία ἀλληλοσυνδέονται καὶ δὲν µπορεῖ νὰ νοηθεῖ Πεντηκοστὴ χωρὶς τὴν Ἐκκλησία, οὔτε πολὺ περισσότερο Ἐκκλησία χωρὶς τὴν Πεντηκοστή, χωρὶς δηλαδὴ τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος διατυπώνει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια ἀκριβέστατα μὲ τὰ ἀκόλουθα λόγια: «Εἰ µὴ Πνεῦµα παρῆν, οὐκ ἂν συνέστη ἡ Ἐκκλησία· εἰ δὲ συνίσταται ἡ Ἐκκλησία, εὔδηλον ὅτι τὸ Πνεῦµα πάρεστι»· ἂν δὲν ἦταν παρὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦµα, δὲν θὰ µποροῦσε νὰ ἔχει συσταθεῖ ἡ Ἐκκλησία· ἐφ᾽ ὅσον ὅµως ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι εἶναι παρὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦµα (Εἰς τὴν ἁγίαν Πεντηκοστήν, P.G. 50, 459). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶµα Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ κεφαλή της. Αὐτοῦ τοῦ σώµατος ψυχὴ ποὺ τὸ ζωογονεῖ εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦµα. Γι᾽ αὐτὸ καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία τὰ πάντα τελοῦνται διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦµα τελεῖ τὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσµὸν τῆς Ἐκκλησίας». Μὲ τὴν χάρη δὲ τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ κάθε ψυχὴ βαπτισµένου καὶ ἀγωνιζοµένου χριστιανοῦ ζωογονεῖται πνευµατικῶς, καθαρίζεται ἀπὸ τὴν ἁµαρτία, ἐξυψώνεται καὶ λαµπρύνεται ἑνουµένη μὲ τρόπο ἱερὸ καὶ µυστικὸ μὲ τὸν Ἕνα ἐν Τριάδι Θεό: «Ἁγίῳ Πνεύµατι πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαµπρύνεται, τῇ Τριαδικῇ Μονάδι ἱεροκρυφίως».
.             Νὰ εὐχαριστοῦµε ὁλοψύχως τὸ Πανάγιον Πνεῦµα, τὸν ἀγαθὸ Παράκλητο, γιὰ τὰ ἀνεκτίµητα δῶρα Του καὶ νὰ Τὸν ἱκετεύουµε ἐκτενῶς νὰ ἔρχεται καὶ νὰ μένει μέσα µας, γιὰ νὰ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁµαρτία καὶ νὰ μᾶς ἁγιάζει: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦµα τῆς ἀληθείας… ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡµῖν». Ἀµήν.