Την Κυριακή της Πεντηκοστής η Εκκλησία διαβάζει την περικοπή από το Ευαγγέλιο του Αγ. Ιωάννη ( 7, 37—8, 12).
Τρεις ήταν οι μεγάλες γιορτές του Ισραήλ.
α) Το ‘’ Πάσχα ‘’ η ‘’ εορτή των αζύμων ‘’ σε ανάμνηση της εξόδου του λαού από την Αίγυπτο.
β) Η ‘’ Πεντηκοστή ‘’ η ‘’ εορτή των εβδομάδων ‘’ επτά εβδομάδες μετά το Πάσχα ( 7χ7=49 σχεδόν 50 ημέρες ) σαν εορτή ευχαριστήρια προς τον Θεό για την έναρξη του θερισμού.
γ) Η ‘’ σκηνοπηγία ‘’ η ‘’ εορτή των σκηνών ‘’ σε ανάμνηση της ζωής που έζησαν οι Ιουδαίοι μέσα σε σκηνές στην έρημο.
Αυτοί ήταν οι ‘’ τρείς καιροί τοῦ ἐνιαυτοῦ ‘’ που με εντολή του νόμου συγκεντρώνονταν όλοι οι Ισραηλίτες.
‘’ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικόν τοῦ Ἰσραήλ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ ‘’.
Η εορτή της σκηνοπηγίας διαρκούσε επτά ημέρες σ΄ αυτές έστηναν σκηνές η καλύβες με κλωνάρια από δένδρα στις ταράτσες η τις αυλές των σπιτιών τους, στους δρόμους και τις πλατείες.
Στην αυλή του Ναού υπήρχαν σε κοινή θέα δύο πολύ μεγάλες λυχνίες αναμμένες νύκτα και ημέρα σε ανάμνηση της νεφέλης που οδηγούσε τον λαό στην έρημο.
Ταυτόχρονα γινόταν μεγάλη σπονδή νερού σε ανάμνηση του βράχου που ανέβλυζε νερό και έπινε ο λαός στην έρημο.
Ο οποίος με θαυμαστό τρόπο ακολουθούσε τον λαό στις μετακινήσεις του.
Η ‘’ νεφέλη και η ‘’ ἀκολουθούσα πέτρα ‘’ κατά τον Παύλο ήταν ο Χριστός.
Κατά την όγδοη και τελευταία ημέρα της εορτής έβγαιναν όλοι από τις σκηνές και έρχονταν στον Ναό σε ανάμνηση της εισόδου εις την γη της επαγγελίας.
Αυτή την ημέρα στην ώρα της αιχμής της συγκέντρωσης και της μεγάλης σπονδής του νερού στάθηκε ο Ιησούς και φώναξε.
‘’ Ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω προς με καί πινέτω ‘’.
Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να ξεδιψάσουν αλλά πάντα είναι διψασμένοι και πεινασμένοι.
Μέχρι να βρουν αυτό το κάτι που πράγματι ξεδιψά και χορταίνει. Η δίψα δεν είναι η έλλειψη νερού.
Αλλά η θέληση για γνωριμία κάθε ψυχής με τον δημιουργό της που όταν δεν την κατορθώσει καθιστά τον άνθρωπο πεινασμένο και διψασμένο.
Του δημιουργεί εσωτερικό κενό και απώλεια προσωπικότητας τα οποία όσο και αν καταφεύγει σε γιατρούς και ψυχοφάρμακα μένει αθεράπευτος.
Ο Κύριος δεν λέει πολλές κουβέντες λέει μόνο να έρθει όποιος διψά.
Ο άνθρωπος δεν θέλει να πάει κάνει τον χορτάτο. Το πράγμα είναι μυστήριο γι΄ αυτό ο Κύριος ρωτά ΄΄ θέλεις να γίνεις καλά ΄΄;;.
Εδώ ο Ιησούς ερμηνεύει ότι αυτός είναι η ακολουθούσα πέτρα από την οποία έπιναν οι πατέρες του Ισραήλ.
Όποιος πεινά υπάρχει ο αιώνιος χορτασμός, η βρώσης της σαρκός Του .
Πιστεύουμε στον λόγο του ότι όποιος τρώγει την σάρκα του και πίνει το αίμα του έχει ζωή αιώνιο.
Χορτασμό αιώνιο διότι η τροφή μας στην βασιλεία του θα είναι ΜΟΝΟΝ η μετάληψη των θείων δώρων του και καμία άλλη τροφή.
Επειδή και ταύτη ( την κοιλία ) και ταύτα ( τα βρώματα ) κατά τον Παύλο καταργήσει.
Έτσι και εδώ ο αιώνιος δροσισμός του ανθρώπου είναι ο Ιησούς και μόνον αυτός.
Όλα όμως αυτά ο χορτασμός και το ‘’ πίνειν ‘’ το ζωντανό νερό του Χριστού, έχουν να κάνουν με το ‘’πιστεύειν ‘’ στον Ιησού.
‘’ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ‘’, αυτός όχι μόνο θα ξεδιψάσει αλλά θα γίνει ο ίδιος πηγή νερού ζωντανού, σαν εκείνου που έδωσε στην Σαμαρείτιδα και έγινε Ιεραπόστολος .
Το ζωντανό νερό είναι το Πνεύμα το Άγιο, όπως εξηγεί και ο Ευαγγελιστής.
‘’ κοιλία ‘’ είναι βέβαια ο έσω άνθρωπος και όχι το στομάχι.
Ο Ιησούς προλέγει το γεγονός ότι όσοι πιστεύσουν σ’ αυτόν θα γίνουν φορείς του Αγίου Πνεύματος για να το μεταλαμπαδεύσουν και σε άλλους ανθρώπους που το διψούν.
‘’ οὕπω ἤν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι ὁ Ἰησούς οὐδέπω ἐδοξάσθει ‘’.
Το ‘’οὕπω ἥν ‘’ δεν σημαίνει βέβαια δεν υπήρχε, αλλά δεν ήταν γνωστό, δεν είχε αποκαλυφθεί, δεν υπήρχε στις καρδιές των ανθρώπων.
Το Πνεύμα το Άγιο υπήρχε και στην Παλαιά Διαθήκη, αυτό φώτιζε τους προφήτες και προφήτευαν και μιλούσαν για το θέλημα του Θεού.
Η δυνατή φωνή του Ιησού έφερε ταραχή αλλά και διχασμό στα πλήθη.
Πολλοί έλεγαν ‘’ αυτός είναι αληθινά ο προφήτης ‘’ αόριστος αναφορά του αναμενομένου προφήτη.
Άλλοι έλεγαν ‘’ αυτός είναι ο Χριστός ‘’, ποιο συγκεκριμένη ομολογία.
Οι άπιστοι έφεραν θεληματικά την γνωστή ‘’ απόδειξη ‘’.
‘’ Μή γάρ ἐκ τῆς Γαληλαίας ὁ Χριστός ἔρχεται ‘’ ; και με τον τρόπο αυτό κοίμιζαν τις συνειδήσεις τους και δικαιολογούσαν την απιστία τους.
Τότε ορισμένοι άνθρωποι των Φαρισαίων, τραμπούκοι, ετοιμάζονταν να συλλάβουν τον ενοχλητικό ιεροκύρηκα που βεβήλωνε την πιο ιερή στιγμή της μεγάλης Εορτής.
Φυσικά κανείς τους δεν τόλμησε να τον συλλάβει παρά τις διαταγές που είχαν.
Αυτοί ‘’ οι υπηρέτες ‘’ με άδεια χέρια ήρθαν προς τους Αρχιερείς και τους Φαρισαίους.
Ακολουθούσαν κατά πόδα τον Ιησού για να βρούν την κατάλληλη ευκαιρία.
Έτσι άκουγαν κατ’ ανάγκη τους λόγους του και σιγά, σιγά τον πίστεψαν.
Οι Φαρισαίοι ζητούν εξηγήσεις για την απραξία και το ατελέσφορο της αποστολής τους.
Οι υπηρέτες απαντούν ‘’ σαν τα λόγια που λέει αυτός ο άνθρωπος δεν ακούστηκαν ποτέ από ανθρώπινα χείλη’’.
Η απάντηση των υπηρετών αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο την αλήθεια και την δύναμη των λόγων του Ιησού.
Ο χαρακτηρισμός του Ιησού ως ‘’ άνθρωπος ‘’ από τους υπηρέτες φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν είναι και Θεός.
Τα αφεντικά των υπηρετών απαντούν εξοργισμένοι και προσβεβλημένοι από τα λεγόμενα τους.
‘’ Μήπως και εσείς πλανηθήκατε από τον λαοπλάνο ;
Είδατε κανένα από τους άρχοντες και τους ‘’ μορφωμένους ‘’να πιστέψουν σ’ αυτόν η κάποιο Φαρισαίο.
Ο λαουτζίκος που δεν γνωρίζει τις Γραφές, αυτοί οι καταραμένοι.
Λόγια ανθρώπων που έχουν χάσει την ψυχραιμία τους και αισθάνονται αδυναμία να υπερασπίσουν την γνώμη τους.
Σας θυμίζουν τίποτε από την σημερινή μετά από 2000 χρόνια τακτική των μισθωτών και κρατούντων;
Είναι η πάγια θέση των αιρετικών οικουμενιστών σε όσους ζητούν εξηγήσεις για τους Παλαιοημερολογίτες και ψελλίζουν ερωτηματικά για την αίρεση και τα συμβάντα.
Ποια είναι η γνωστή απάντηση.
Μήπως κανείς Πατριάρχης η επίσκοπος η ηγούμενος η καθηγητής η μεγάλος θεολόγος η αφρόκρεμα της ορθοδοξίας πίστεψε και έγινε παλαιοημερολογίτης ;
Μόνο κάτι γραΐδια κάποιοι αμόρφωτοι φανατικοί που δεν γνωρίζουν τίποτε από τα θεολογικά, οι εκτός Εκκλησίας, οι αδιάδοχοι των Αποστόλων δηλαδή οι καταραμένοι, οι αφορισμένοι.
Τι απόλυτη σύμπτωση φρασεολογικής δικαιολογίας και τότε και σήμερα για το θάψιμο της αλήθειας.
Αφού οι μεγάλοι δεν γίνονται παλαιοημερολογίτες και ο λαός δεν πρέπει να γίνει, είναι το μόνιμο επιχείρημα τους.
Στη σύνοδο των Αρχιερέων και των Φαρισαίων ακούγεται μια φωνή αντίρρησης του Νικοδήμου, μέλος του μεγάλου Συνεδρίου, γνώστης των Γραφών και γνήσιος ‘’ δάσκαλος του Ισραήλ ‘’ .
‘’ Ο Νόμος μας δεν κρίνει κανένα άνθρωπο εάν πρώτα δεν ακούσει από αυτόν την γνώμη του και το πιστεύω του.
Απάντηση συνετή όχι μόνο από πλευράς Ιησού αλλά και από φαρισαϊκής.
Δεν υποστηρίζει τον Ιησού, αλλά ελέγχει την παράνομη κρίση χωρίς απολογία του ‘’ ενόχου ‘’.
Στοιχειώδης κανόνας κάθε δικαίου πόσο μάλλον του Μωσαϊκού Νόμου.
Όμως για τους Φαρισαίους εάν κάποιος δεν ήταν εναντίον του Ιησού θεωρήτω ότι τον παραδεχόταν.
Στο πρόσωπο του Ιησού δεν χωρούσε ουδετερότητα και ορθός η είσαι μαζί του η όχι.
Ο Κύριος είναι πάντα ‘’ σημείο αντιλεγόμενο ‘’.
Έξω φρενών οι Φαρισαίοι τον ψέγουν. ‘’ Μήπως είσαι Γαλιλαίος και θέλεις να δικαιολογίσεις την καταγωγή σου;
Ψάξε καλά τις Γραφές και θα δείς ότι από την Γαλιλαία προφήτης δεν θα γεννηθεί ‘’.
Οι Ιουδαίοι δεν θεωρούσαν τους Γαλιλαίους καθαρόαιμους Ισραηλίτες.
‘’ Ἐγώ είμαι το φώς του κόσμου ‘’ ξαναδιδάσκει ο Κύριος ‘’.
Όποιος με ακολουθήσει δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, στην αγνωσία, στο αβέβαιο, αλλά θα έχει εμένα μαζί του πάντα, το φως της ζωής, την Αλήθεια.
Τα λόγια του Ιησού ‘’ Εγώ είμαι το φως του κόσμου, Εγώ είμαι η αλήθεια, Εγώ είμαι η ζωή δεν μπορούν να ειπωθούν από άνθρωπο.
Όποιος τολμήσει να τα πει η τρελός θα είναι η Θεός θα είναι.
Ποτέ στην παγκόσμια γραμματεία δεν υπάρχει αναφορά να υπόθηκαν αυτοί οι χαρακτηρισμοί για άνθρωπο.
Εκείνη η νεφέλη στην έρημο ήταν το φως του Ισραήλ. Ο Ιησούς όμως είναι το φως του κόσμου, όλων των ανθρώπων, της κτίσης.
Αυτό το φως του Θαβώρ θα δίνει ζωή στη δημιουργία επειδή το φώς των άστρων δεν θα υπάρχει.
Μετά την διάβαση της Ερυθράς, ο λαός βρέθηκε στην έρημο σαν σε βάρκα μέσα στον ωκεανό.
Δεν υπήρχαν βέβαια τεχνικά μέσα η αλμανάκ για να βρίσκουν τον προσανατολισμό τους, ήταν χαμένοι.
Η νεφέλη ήταν ο οδηγός, όταν κινούσε τότε συντεταγμένα σε σχήμα Σταυρού ακολουθούσε ο λαός. Όταν σταματούσε στρατοπέδευαν.
Εάν ήταν ανάγκη να βαδίσουν νύκτα τους έφεγγε.
Για να μην τους καίει ο ήλιος στην πεζοπορία την ημέρα σαν νέφος έκοβε τον ήλιο και έδινε σκιά.
Εκείνη την νεφέλη ακολουθούσε ο Ισραήλ και οδηγήθηκε στη γή της επαγγελίας.
Τον Ιησού σήμερα καλείται να ακολουθήσει κάθε άνθρωπος για να βρει την Εκκλησία και από εκεί την αιώνια χώρα και την ζωή.
Σε άλλη περίπτωση το πνευματικό σκοτάδι, η αγνωσία του Πατέρα Θεού και του θελήματός του θα τον οδηγήσει στα χέρια των θηρίων που καραδοκούν να σκοτώσουν.
‘’ ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί ἕξει τό φῶς της ζωής ‘’, από τούτη την ζωή το παιδί που μένει με τον Πατέρα και στο σπίτι του Πατέρα, θα απολαμβάνει το φώς το της γνώσεως, της αγάπης, της όντος ζωής.
Θα μπορεί να γιορτάζει και να χαίρεται το γεγονός της Εκκλησίας μαζί με τους αδελφούς του, σε μία εποχή έντονα αντιεκκλησιαστική.
Εποχή ατομικότητας και ανταγωνισμού, εποχή που κυριαρχεί ο υπεράνθρωπος, το αγοραίο και η προδοσία.
Ο Χριστός να είμαστε βέβαιοι, θα τηρήσει την υπόσχεσή του για το φώς της ζωής προς εμάς την Εκκλησία του, όπως τήρησε την υπόσχεση του προς τους μαθητές και έστειλε το Πανάγιο Πνεύμα.
Αθανάσιος Κατσίκης
αρχιτέκτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου