ΟΙ ΤΡΕΙΣ…ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΕΣ
«Κ.Π.»
Μεγάλη, μέγιστη ἑορτή τῶν Ὀρθόδοξων Χριστιανῶν ἡ Πεντηκοστή. Ἔχουμε τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «ἐπί τούς ἁγίους τοῦ Χριστοῦ μαθητάς καί ἀποστόλους». Ἔχουμε τήν ἵδρυση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τόν πυρήνα τῆς ὅλης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τήν παραμονή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ αὐτήν. Τό Ἅγιο Πνεῦμα «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Μοναδικά κοσμοχαρμόσυνα, παγκόσμια γεγο νότα
Τί ἑορτάζεται;
1. Ἡ Πεντηκοστή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης
Εἶναι μία ἀπό τίς τρεῖς μεγάλες ἑορτές τοῦ ἔτους τῶν πιστῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Αὐτές ἦταν τό Πάσχα, ἡ Πεντηκοστή καί ἡ Σκηνοπηγία.
Ἡ ἡμέρα αὐτή, τῆς Πεντηκοστῆς, χαρακτηρίζεται ὡς ξεχωριστή γιορτή εὐχαριστίας γιά τό θέρος. Γι᾿ αὐτό καί ὀνομαζόταν καί γιορτή τοῦ θερισμοῦ (Ἐξ. κγ΄ 16). «Θά τήν θεωρεῖτε καί θά τήν ἀναγνωρίζετε ὡς ἡμέρα ἁγία καί πάρα πολύ ἐπίσημη» (Ἀριθ. κη΄ 26).
Ἐπίσης ἡ Πεντηκοστή αὐτή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν καί «ἑορτή τῶν ἑπτά ἑβδομάδων». «Θά ἑορτάζεις πρός τιμήν μου τήν ἑορτή τῶν ἑπτά ἑβδομάδων, τήν Πεντηκοστή κατά τήν ἀρχή τῶν σιτηρῶν...» (Ἐξ. λδ΄ 22). Προπάντων ὅμως κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς οἱ πιστοί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τίς λατρευτικές τελετές τους, ἀναμιμνήσκονταν τή χορήγηση τοῦ Νόμου ἀπό τόν Θεό στό Σινά. Πίστευαν ὅλοι ὅτι τό μεγάλο αὐτό γεγονός τῆς φανερώσεως τοῦ Θεοῦ στό Σινά συνέπεσε μέ τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν ἀναχώρησή τους ἀπό τήν Αἴγυπτο.
Στό Σινά ἦταν τόσο φοβερές οἱ σκηνές, πού ὁ ἴδιος ὁ Μωυσής ὁμολόγησε ὅτι ἦταν γεμάτος ἀπό φόβο καί τρόμο. Καί παραλαμβάνει τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ γραμμένο σέ λίθινες πλάκες, οἱ ὁποῖες θά φυλάσσονταν πλέον στήν Κιβωτό τῆς Διαθήκης. Αὐτή εἶναι ἡ Πεντηκοστή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
2.Η Πεντηκοστή τῆς Καινῆς Διαθήκης
Τό πρωί τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας, δηλαδή πενήντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση καί δέκα ἡμέρες μετά τήν εἰς Οὐρανούς θεία Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι καί λίγοι πιστοί ἦταν συναγμένοι στό ἴδιο μέρος σάν μιά ψυχή. Ξαφνικά, χωρίς νά τό περιμένει κανένας, ἦρθε ἀπό τόν οὐρανό μιά βοή σάν φύσημα δυνατοῦ ἀνέμου πού κινεῖται μέ ὁρμή καί βιαιότητα. Καί ἡ βοή αὐτή γέμισε ὅλο τό σπίτι ὅπου κάθονταν ὅλοι, συνολικά γύρω στούς ἑκατόν εἴκοσι. Εἶδαν μέ τά μάτια τους νά διαμοιράζονται σ᾿ αὐτούς γλῶσσες σάν τίς φλόγες τῆς φωτιᾶς καί στόν καθέναν ἀπ᾿ αὐτούς κάθισε ἀπό μία γλώσσα.
Ὅλοι τους τότε πλημμύρισαν ἐσωτερικά μέ Πνεῦμα Ἅγιο καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως τό Πνεῦμα τούς ἐνέπνεε καί τούς ἔδινε τήν ἱκανότητα νά μιλοῦν καί νά λένε θεϊκά καί οὐράνια λόγια καί διδασκαλίες ὑψηλές καί θεόπνευστες (Πράξ. β΄ 13). Ἦταν ἦχος «ὡς φωνή βροντῆς» (Ἀποκ. στ΄ 1), γιά νά δείξει ὅτι ἦταν ἔργο τοῦ Ἀναληφθέντος εἰς τούς οὐρανούς, τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Καί οἱ γλῶσσες «ὡσεί πυρός» ἦταν ἡ δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Κύριος ἔστειλε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο στούς μαθητές Του γιά νά μεταδώσει σ᾿ αὐτούς καί τή δύναμη νά διακηρύξουν καί διαδώσουν στόν κόσμο αὐτή τήν ἀλήθεια. Προστέθηκαν στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τήν ἡμέρα ἐκείνη περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι (Πράξ. β΄ 41). Αὐτή εἶναι ἡ Πεντηκοστή τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Ἡ Σιναϊτική Πεντηκοστή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἡ Ἱεροσολυμιτική Πεντηκοστή τῆς Καινῆς Διαθήκης συνδέουν τίς δύο φανερώσεις τοῦ Θεοῦ, τό Νόμο τοῦ Σινᾶ, πού συνοδεύεται ἀπό τρόμο, μέ τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, πού εἶναι γεμάτο ἀπό ἔλεος καί εὐσπλαχνία.
3. Ἡ προσωπική μας πεντηκοστή
Τώρα γράφηκε ὄχι σέ λίθινες πλάκες, ὅπως κάποτε,ἀλλά σε καρδιές σάρκινες, πού αἰσθάνονται, κατανοοῦν καί ἐγκολπώνονται αὐτά πού γράφει σ᾿ αὐτές τό Ἅγιο Πνεῦμα: «Θά σᾶς δώσω καινούργια καρδιά, θά σᾶς δώσω καί νέο πνεῦμα μέσα σας» (Ἰεζ. λς΄ 26). Ἔχουμε οἱ πιστοί χριστιανοί τή δυνατότητα νά «πλησιάζουμε μέ θάρρος καί ἄφοβη ἐμπιστοσύνη στόν βασιλικό Του θρόνο, ἀπό τόν ὁποῖο λαμβάνουμε συγχώρηση γιά τίς ἁμαρτίες μας καί βρίσκουμε εὔνοια καί δωρεές πού μᾶς δίνουν ἄμεση βοήθεια σέ κάθε κρίσιμη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ» (Ἕβρ. δ΄ 16). Ἡ χριστιανική Πεντηκοστή καθιστᾶ ὁλοκληρωμένο πλέον τό σωτηριῶδες καί ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἔχουμε προσέλθει στό ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιών καί στήν πόλη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ... στή σύναξη τῶν ἀγαπημένων ἐκλεκτῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ πού ἔχουν ἀπογραφεῖ ὡς πολίτες στούς οὐρανούς» (Ἑβρ. ιβ΄ 1825)., Κάθε χρόνο σ’ αὐτή τή γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλά καί μέσα ἀπό ὄλα τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ κάθε πιστός γίνεται δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ζεῖ καί ξαναζεῖ «πάλιν καί πολλάκις» τήν προσωπική του πεντηκοστή. Ἀπειρο τό ἔλεος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ! Δοξασμένο τό ἅγιο Του ὄνομα!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
«Κ.Π.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου