Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.» (Ρωμ. 5:5).
Η αγάπη είναι χαρά και η αγάπη μυρώνει με χαρά την καρδιά του ανθρώπου. Αδελφοί, η αγάπη είναι δύναμη και η αγάπη μυρώνει με δύναμη την καρδιά του ανθρώπου. Η αγάπη είναι ειρήνη και η αγάπη μυρώνει με ειρήνη την καρδιά του ανθρώπου. Από τη χαρά, τη δύναμη και την ειρήνη γεννιέται η ανδρεία και η αγάπη μυρώνει με ανδρεία την καρδιά του ανθρώπου.
Η αγάπη του Θεού, ως ευώδες μύρο, εκχέεται στις καρδιές μας με κανέναν άλλο τροπο παρά δια του Αγίου Πνεύματος, του Πανάγαθου και Παντοδύναμου Πνεύματος. Μολονότι καθόλου δεν το αξίζουμε, το Πνεύμα του Θεού ξεχύνεται μέσα μας: η αγάπη του Θεού εκχέεται στις καρδιές μας κατά το Μυστήριο του Χρίσματος. Ωστόσο, με τον καιρό παραμελούμε αυτή την αγάπη και με την αμαρτία αποξενωνόμαστε από τον Θεό και πέφτουμε στην ασθένεια της πνευματικής παράλυσης. Και το Άγιο Πνεύμα μη θέλοντας να μείνει σε ένα ακάθαρτο σκεύος, απομακρύνεται από την καρδιά μας.
Όταν το Άγιο Πνεύμα απομακρυνθεί από εμάς, τότε φεύγουν αμέσως η χαρά, η δύναμη, η ειρήνη και η ανδρεία. Γινόμαστε λυπημένοι, αποδυναμωμένοι, ταραγμένοι και φοβισμένοι. Όμως το Πανάγαθο Πνεύμα του Θεού προσωρινά μόνο αποστασιοποιείται, δεν μας εγκαταλείπει τελείως. Δεν μας εγκαταλείπει αλλά προσφέρει σε εμάς τους ασθενείς, θεραπείες μέσα από το μυστήριο της Μετανοίας και το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.
Όταν πάλι καθαρίσουμε τον εαυτό μας μέσω των Μυστηρίων της Μετανοίας και της Θείας Ευχαριστίας, τότε Αυτό, το Άγιο Πνεύμα του Θεού, επανέρχεται και σκηνώνει μέσα μας και η αγάπη του Θεού εκχέεται στις καρδιές μας.
Πέφτουμε, σηκωνόμαστε, πέφτουμε και σηκωνόμαστε! Όταν πέφτουμε, το Πνεύμα του Θεού στέκεται δίπλα μας και μας εγείρει, αν επιθυμούμε να εγερθούμε. Ωστόσο, όταν εγερθούμε, το Πνεύμα του Θεού έρχεται μέσα μας και μας παραστέκει έως ότου εμείς, λόγω της αμαρτωλότητας και της ανοησίας μας, ξαναπέσουμε. Έτσι, σε αυτή τη ζωή γινόμαστε εναλλάξ ένα εύφορο χωράφι και μια έρημος, υιοί μετανοίας και άσωτοι υιοί, πληρότητα και κενότητα, φως και σκοτάδι.
Ω, Πανάγιο Πνεύμα του Θεού, μη φύγεις ποτέ από εμάς, ούτε όταν Σε θέλουμε ούτε όταν δεν Σε θέλουμε! Να είσαι πάντοτε μαζί μας μέχρι τον θάνατό μας και σώσε μας, για να έχουμε αιώνια ζωή.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο «Πνευματικό Ημερολόγιο, Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Μάιος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εκδόσεις ΆΘως
http://prologue.orthodox.cn/May24.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου