Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ περί Αγίου Πνεύματος!

counter

- Πάτερ μου, είπε ο Μοτοβίλωφ, μιλάτε πάντα για την απόκτηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σαν το σκοπό της χριστιανικής ζωής. Πως όμως μπορώ να την αναγνωρίσω; Οι καλές πράξεις είναι ορατές. Πως όμως μπορεί να γίνη ορατό το Άγιον Πνεύμα; Πως μπορώ να ξέρω, αν Αυτό είναι μαζί μου ή όχι;

- Στην εποχή που ζούμε, απάντησε ο στάρετς, φθάσαμε σε τέτοια χλιαρότητα στην πίστη και σε τέτοια έλλειψη ευαισθησίας ως προς την κοινωνίαν μας με τον Θεό, που έχουμε απομακρυνθεί ολοκληρωτικά από την αληθινή χριστιανική ζωή. Διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής μας φαίνονται σήμερα παράξενα. Παραδείγματος χάριν, διαβάζουμε ότι ο Απόστολος Παύλος εμποδίσθηκε από το Άγιο Πνεύμα να κηρύξη τον λόγο στην Ασίαν, άλλα, ότι το Πνεύμα τον συνώδευσε όταν πήγε στη Μακεδονία. Σε αρκετά χωρία της Αγίας Γραφής αναφέρονται εμφανίσεις του Θεού στον άνθρωπο. Σήμερα μερικοί λένε: Είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι άνθρωποι μπορούν να δουν τον Θεό μ' ένα τόσο συγκεκριμένο τρόπο; Υπό το πρόσχημα της μορφώσεως, της επιστήμης, μπλεχτήκαμε σε ένα τέτοιο σκοτάδι αγνωσίας, που βρίσκομε αδιανόητα όλα αυτά για τα οποία οι παλαιοί είχαν μια γνώση αρκετά σαφή, ώστε να μπορούν να μιλούν αναμεταξύ τους για τις εκδηλώσεις του Θεού προς τους ανθρώπους σαν για πράγματα πασίγνωστα και καθόλου παράξενα.

«Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωϋσής είδαν τον Θεό. Η στήλη της πύρινης νεφέλης - το Άγιον Πνεύμα - χρησίμευε για οδηγός στον Εβραϊκό λαό μέσα στην έρημο. Οι άνθρωποι έβλεπαν τον Θεό και το Πνεύμα του όχι σε όνειρο ή σε έκσταση - που είναι καρποί μιας αρρωστημένης φαντασίας - αλλά στην πραγματικότητα. Έτσι απρόσεκτοι που γίναμε, αντιλαμβανόμαστε τα λόγια της Γραφής αλλοιώτικα απ' ό,τι θάπρεπε . Και όλα αυτά, γιατί, αντί να αναζητούμε τη χάρη, την εμποδίζουμε από διανοητική υπεροψία να έλθει να κατοικήσει στις ψυχές μας».

Για τον στάρετς, όπως και για τους Πατέρες της Εκκλησίας, ο Αδάμ κυριαρχεί στην ιστορία όχι μόνο στην ανθρώπινη αλλά και όλης της κρίσεως. Η σκέψη του δεν έρχεται σε αντίφαση με τις διάφορες επιστημονικές θεωρίες για την καταγωγή του ανθρώπου. Κατ' αυτόν, ο Αδάμ δημιουργήθηκε ζώον, όμοιο με τ' αλλα πλάσματα που ζουν στη γη, αν και ανώτερος απ' όλα αυτά. Θα έμενε ζώο, αν δεν είχε δεχθεί «την πνοή της ζωής» - το Πνεύμα- που τον έκανε συγγενή με τον Θεό. Ο άνθρωπος μόνο εζωοποιήθηκε από την ίδια την πνοή του Θεού, η ύπαρξή του θεμελιώνεται απ' ευθείας στην χάρη του Αγίου Πνεύματος» λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Θεός έδωσε στην Εύα την ίδια σοφία και εφύτευσε στο μέσον του Παραδείσου το Δένδρο της Ζωής. Για τον στάρετς Σεραφείμ, όπως και για τον Μάξιμο τον Ομολογητή, το Δένδρο της Ζωής και το Δένδρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού δεν είναι παρά ένα και το αυτό δένδρο, σύνολο της δημιουργίας. «Όταν ο άνθρωπος θέλησε να οικειοποιηθεί τα πράγματα του Θεού χωρίς τον Θεό, πριν από τον θεό και όχι κατά τον Θεό» (1), και γεύτηκε από τους καρπούς του Δένδρου της Γνώσεως του Καλού και του Κακού, έμαθε να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και υπέκυψε σε όλες τις αθλιότητες που αυτό επέφερε. Όχι μόνο ο Αδάμ, αλλά ολόκληρη η φύση παραδόθηκε δι' αυτούς λεία στον θάνατο. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος είχε πια χαθεί .

Παρ' όλα αυτά, δίδασκε ο στάρετς, αυτό δεν εσήμαινε πως το Πνεύμα αποτραβήχθηκε εντελώς από τον κόσμο. Παρά το έγκλημά του, ο Κάϊν μπόρεσε να καταλάβει τις Θείες επιπλήξεις, ο Νώε μπόρεσε να συνομιλήσει με τον Θεό. Ο Αβραάμ είδε τον Θεόν και «την ημέρα του» και εχάρη . Το Άγιον Πνεύμα μίλησε δια των προφητών.

Με μια δύναμη μικρότερη βέβαια απ' ό,τι στον εκλεκτό λαό, η παρουσία του Αγίου Πνεύματος εκδηλωνόταν αντιστοίχως και στους εθνικούς. Οι παρθένες - σίβυλλες προφήτευαν και φύλαγαν την αγνότητά τους για έναν άγνωστο Θεό.

Χωρίς αυτή την άμεση γνώση της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, που διατηρήθηκε μέσα στην ανθρωπότητα, πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε εάν είχε έλθει ο καιρός που η γυναίκα θα συνέτριβε την κεφαλή του όφεως, όπως είχε υποσχεθεί ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα;

Ο Άγιος Συμεών αναγγέλλει πως με την χάρη του Αγίου Πνεύματος αναγνώρισε το παιδίον ως τον Λυτρωτή Χριστόν .

Για να ολοκληρώσει το έργον της Λυτρώσεως, ο Κύριός μας μετά την Ανάστασή του, «ενεφύσησε» στους Αποστόλους και τους ξανάδωσε την ίδια πνοή ζωής, που ο Αδάμ είχε χάσει - την Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Πριν να ανεβεί προς τον Πατέρα, ο Χριστός υποσχέθηκε ότι θα στείλει στον κόσμο το Άγιον Πνεύμα, ως Παράκλητο, που θα διδάξει την αλήθεια στους Αποστόλους και στους διαδόχους τους και θα τους υπενθύμιζε όλα αυτά που είχε πει, όταν ήταν εδώ κάτω στη γη.

Ήλθε η Πεντηκοστή και μαζί μ' αυτήν η Εκκλησία.

Αυτή η ίδια η χάρη που χορηγείται από το πυρ του Αγίου Πνεύματος μας δίνεται μέσα στο μυστήριο του Βαπτίσματος. Επισφραγίζεται δια του μυστηρίου του ελαίου που δίδεται με το άγιο χρίσμα στα μέλη του σώματός μας και κατά το οποίο ο ιερεύς επαναλαμβάνει: « Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου».

Άρα λοιπόν, ρώτησε ο στάρετς, σε τι άλλο βάζουμε τις σφραγίδες μας παρά πάνω σε δοχεία που το περιεχόμενο τους είναι ιδιαίτερα πολύτιμο; Και τι μπορεί νά 'ναι πιο πολύτιμο από τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που δεχόμαστε μέσα στο μυστήριο του Βαπτίσματος;

Αυτή η χάρη, που την δεχόμαστε με το Βάπτισμα, είναι τόσο μεγάλη, τόσο σημαντική για τον άνθρωπο, που δεν του αφαιρείται ακόμη και αν γίνει αιρετικός. Αν δεν αμαρτάναμε ποτέ μετά το βάπτισμά μας, θα είμαστε υπηρέται του Θεού άγιοι και άσπιλοι. Τα δυστύχημα είναι, ότι εμείς προχωρώντας στην ηλικία δεν αυξάνουμε «σοφία και ηλικία» ( Λουκ . 2, 52), όπως έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αλλά αντίθετα φθειρόμαστε όλο και περισσότερο και γινόμαστε αμαρτωλοί, απεχθώς μάλιστα αμαρτωλοί, αφού χάσαμε την χάρη που είχαμε δεχθεί στην αρχή. Αν παρ' όλα αυτά ο αμαρτωλός άνθρωπος αποφασίσει να ξαναγυρίσει στον Θεό ακολουθώντας την οδό της μετανοίας, πρέπει να εξάσκησει τις αρετές, τις αντίθετες προς τα αμαρτήματα που είχε διαπράξει. Θα ξαναβρεί τότε μέσα του το Άγιον Πνεύμα να ενεργεί και να θεμελιώνει την Βασιλεία του Θεού. Γιατί δεν ελέχθη μάταια: «Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν » ( Λουκ . 17, 21). Και «η βασιλεία των ουρανων βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» ( Ματθ . 11, 12).

Δεύτε, λέει ο Κύριος, και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ » ( Ησ . 1, 18) .

Εισχωρώντας μέσα στο μυστήριο ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής είδε τέτοιους ανθρώπους μπροστά στον θρόνο του Θεού, ντυμένους με λευκά ενδύματα, με φοίνικες στα χέρια τους σαν σημάδι της νίκης και να ψάλλουν «Αλληλούϊα». Η ομορφιά των ύμνων των δεν είχε το όμοιό της.

Μιλώντας γι΄ αυτούς τους ανθρώπους ο Άγγελος του Θεού είπε: « Ούτοι εισιν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του αρνίου » ( Αποκ . 7, 14) .

«Έπλυναν» μέσα στον πόνο‡ «ελεύκαναν» κοινωνώντας τα άχραντα μυστήρια του Σώματος και του Αίματος του Αρνίου, που προαιώνια θέλησε να θυσιασθεί και ακόμη και σήμερα θυσιάζεται και μελίζεται, ουδέποτε όμως δαπανάται, για να μας κάνει κοινωνούς στην αιώνια ζωή.

Η ευχαριστία μας έχει δοθεί σαν αντάλλαγμα αυτού του καρπού του δένδρου της ζωής, από το οποίον ο εχθρός, ο Εωσφόρος, θέλησε να αποστερήσει την ανθρωπότητα.

Παρ' όλο που αποπλάνησε την Εύα και μαζί μ' αυτήν έπεσε κι' ο Αδάμ, ο Θεός όχι μόνο έστειλε στους απογόνους τους έναν Λυτρωτή που με τον θάνατό του ενίκησε τον Θάνατο, αλλά και στο πρόσωπο της Μαρίας της Μητέρας του Θεού, της Αειπαρθένου, μας έδωσε μια συνήγορο που τίποτε δεν μπορεί να την αποθαρρύνει . Αφού συνέτριψε την κεφαλή του όφεως, μεσιτεύει για μας αδιάκοπα προς τον Θείο Υιό της και κερδίζει πάντοτε, ακόμα και αν πρόκειται για τους πιο βδελυρούς αμαρτωλούς. Ονομάζεται «η Μάστιξ των δαιμόνων», γιατί είναι αδύνατο στο Σατανά να καταστρέψει έναν άνθρωπο που κατέφυγε στην βοήθεια της Μητέρας του Θεού».

ΦΩΣ

Πώς όμως να αναγνωρίσει κανείς την διαφορά ανάμεσα στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την ενέργεια του άρχοντος του σκότους;

«Το Πνεύμα του Θεού, λέει ο στάρετς, «επαναφέρει αδιάκοπα στη μνήμη μας τα λόγια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γεμίζει τις καρδιές μας με χαρά και ειρήνη (2). Ενώ το σατανικό πνεύμα, τα πονηρά, εργάζεται κατ' αντίστροφη έννοια. Οι ενέργειές του επάνω μας είναι θορυβώδεις, μας παρακινούν προς την ανταρσία και μας κάνουν σκλάβους της σαρκικής αμαρτίας, της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας ...

«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ»

Πολλές φορές ο Κύριος φανερώθηκε στα μάτια των ανθρώπων, που ήθελε να φωτίσει, με την θέα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είναι φως. Θυμηθείτε την Μεταμόρφωση του Κυρίου πάνω στο Θαβώρ . «Και εγένετο εν τω προσεύχεσθαι αυτόν το είδος του προσώπου αυτού έτερον και ο ιματισμός αυτού λευκός εξαστράπτων, και ιδού άνδρες δύο συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήσαν Μωυσής και Ηλίας» ( Λουκ . 9, 29-30) - λουσμένοι με το ίδιο φως... Επίσης η χάρις του Αγίου Πνεύματος εμφανίζεται σαν ένα άρρητο φως σε όλους αυτούς που ο θεός επιθυμεί να φανερωθεί .

- Μα Μπάτουσκα, επέμενε ο Μοτοβίλωφ, με ποιό τρόπο μπορώ να αναγνωρίσω την παρουσία της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μέσα μου;

- Είναι πολύ απλό, φίλε του Θεού. Ο Θεός λέγει: «Όλα είναι απλά γι' αυτόν που αποκτά τη σοφία». Το κακό με μας είναι, ότι δεν αναζητούμε αυτήν την Θεϊκή Σοφία, η οποία, επειδή δεν είναι «εκ του κόσμου», δεν είναι και αλαζονική. Μιλώντας γι' αυτήν τη Σοφία, ο Κύριος είπε: «Ο Θεός θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Και μιλώντας προς τους Αποστόλους: «Ούτω και υμείς ασύνετοί έστε ;» ( Μαρκ . 7, 18) . «Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς » ( Ματθ . 21, 42). Αφού όμως ήλθε επ' αυτούς το Άγιον Πνεύμα, ο Θεός διήνοιξε τις διάνοιές τους και έτσι μπορούσαν και έγραφαν: «Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν ». . .

«Ωστόσο», ξανάρχισε ο Μοτοβίλωφ, «συνεχίζω να μη καταλαβαίνω πως μπορώ να είμαι σίγουρος ότι βρίσκομαι μέσα στο Άγιον Πνεύμα, να αναγνωρίσω μέσα μου την αληθινή του παρουσία».

- Σας είπα ήδη, φίλε του Θεού, πως είναι πολύ απλό. Τι σας χρειάζεται παραπάνω;

- Μου χρειάζεται να μπορέσω να το καταλάβω ακόμη καλλίτερα!

«Τότε», γράφει ο Μοτοβίλωφ, «ο πατήρ Σεραφείμ με έπιασε από τους ώμους και είπε»:

- Είμαστε και οι δυο μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί δεν με κοιτάζεις;

- Δεν μπορώ, Μπάτουσκα, ξεπετάγονται κεραυνοί από τα μάτια σας. Το πρόσωπό σας έγινε πιο φωτεινό και από τον ήλιο ...

- Μη φοβάστε. Γίνατε και εσείς τόσο φωτεινός όσο και εγώ . Και εσείς τώρα είσαστε μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, αλλοιώς δεν θα μπορούσατε να με δείτε .

Και γέρνοντας το κεφάλι του προς το μέρος μου, μου είπε στ' αυτί:

- Ευχαριστήστε τον Κύριο, που σας παραχώρησε αυτή την χάρη. Είδατε - ούτε το σημείο του σταυρού έκανα. Μέσα στην καρδιά μου νοερά μόνο προσευχήθηκα. «Κύριε, αξίωσέ τον να δει καθαρά με τα σωματικά μάτια, την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, όπως στους εκλεκτούς σου δούλους, όταν ευδόκησες να τους φανερωθείς μέσα στην μεγαλοπρέπεια της δόξης Σου!» Και αμέσως, ο Θεός εισάκουσε την ταπεινή προσευχή του φτωχού Σεραφείμ. Πως να μην τον ευχαριστήσουμε γι' αυτό το καταπληκτικό δώρο που χάρισε στους δυό μας; Ακόμη και στους μεγάλους ερημίτες ο Θεός δεν φανερώνει πάντα έτσι την Χάρη του. . . Γιατί δεν με κοιτάζετε στα μάτια; Κοιτάξτε με χωρίς φόβο. Ο Θεός είναι μαζί μας!

«Τον κοίταζα και ένοιωσα να με συνεπαίρνει ένας ακόμη μεγαλύτερος φόβος. Φαντασθείτε να σας μιλάει ένας άνθρωπος και το πρόσωπό του να βρίσκεται σαν στο κέντρο ενός μεσημεριάτικου ήλιου. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την εναλλασσόμενη έκφραση των ματιών του, ακούτε τον ήχο της φωνής του, νοιώθετε τα χέρια του να σας σφίγγουν τους ώμους, συγχρόνως όμως δεν βλέπετε ούτε τα χέρια του, ούτε το σώμα του, ούτε και το δικό σας, παρά μόνο ένα εκθαμβωτικό φως που απλώνεται ολόγυρα σε απόσταση πολλών μέτρων, φωτίζοντας το χιόνι που καλύπτει το λειβάδι και που πέφτει απαλά πάνω στον μεγάλο στάρετς και σ' εμένα. Πως να περιγράψει κανείς αυτό που δοκίμαζα τότε;»

- Τι αισθάνεσθε; ρώτησε ο στάρετς .

- Αισθάνομαι εξαιρετικά καλά.

- Πως «καλά»; Τι θέλετε να πείτε μ' αυτό το «καλά»;

- Η ψυχή μου είναι γεμάτη με μια ανέκφραστη σιγή και ειρήνη.

- Αυτή είναι η ειρήνη, για την οποία μιλούσε ο Κύριος, όταν έλεγε στους μαθητάς του: « Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν ‡ ού καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν » ( Ιωάν . 14, 27) . « Ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει ‡ ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ' εγώ εξελεξάμην ημάς εκ του κόσμου, δια τούτο μισεί υμάς Aοκόσμος» ( Ιωάν . 15, 19). Σ' αυτούς τους ανθρώπους που διαλέχτηκαν από τον Θεό και μισήθηκαν από τον κόσμο, τους δίνει ο Θεός την ειρήνη, την οποία και εσείς τώρα αισθάνεσθε, αυτήν την ειρήνην, όπως λέει ο απόστολος « την πάντα νουν υπερέχουσαν ». Ο Σωτήρας μας την ονομάζει δική Του ειρήνη, καρπό της δικής Του γενναιοδωρίας και όχι του κόσμου τούτου,γιατί καμμιά επίγεια ευδαιμονία δεν μπορεί να την δώσει . Σταλμένη από ψηλά, από τον ίδιο τον Θεό, ονομάζεται ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

- Πέρα απ' αυτή την ειρήνη, τι άλλο αισθάνεσθε ;

- Μια ασυνήθιστη γλυκύτητα.

- Αυτή είναι η γλυκύτης, για την οποία  μιλούν οι Γραφές: « Μεθυσθήσονται από ποιότητος οίκου σου και των χειμάρρων της τρυφής σου ποτιείς αυτούς » ( Ψαλμ . 35, 9). Αυτή η γλυκύτης ξεχειλίζει από τις καρδιές μας και ξεχύνεται μέσα στις φλέβες μας, δίνοντάς μας μιαν ανέκφραστη αίσθηση ανέκφραστης απολαύσεως. Τι άλλο αισθάνεσθε ;

- Μια ανείπωτη χαρά.

- Όταν το Άγιον Πνεϋμα κατεβαίνει στον άνθρωπο με την πληρότητα των δωρεών του, η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει με μια απερίγραπτη χαρά, γιατί το Άγιον Πνεύμα αναδημιουργεί μέσα στη χαρά κάθε τι που εγγίζει . Αυτή είναι η χαρά για την οποία μιλάει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο: «Η γυνή όταν τίκτη, λύπην έχει, ότι ήλθεν η ώρα αυτής ‡ όταν δέ γεννήση το παιδίον, ουκέτι μνημονεύει της θλίψεως δια την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον. Και υμείς ούν λύπην μέν νύν έχετε πάλιν δέ όψομαι υμάς και χαρήσεται υμών η καρδία, και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ' υμών» ( Ιωάν . 16, 21 - 22). Η χαρά που αισθάνεσθε αυτή την στιγμή στην ψυχή, όσο μεγάλη και παρήγορη και αν είναι, δεν είναι τίποτε, αν συγκριθεί μ' αυτήν για την οποία λέει ο Κύριος, δια του στόματος του αποστόλου: «Ά οφθαλμός ουκ είδε και ούς ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» (Α' Κορ . 2, 9). Αυτό που μας δίδεται τώρα δεν είναι παρά μια προκαταβολή αυτής της υπέρτατης χαράς. Και αν από τώρα αισθανώμαστε γλυκύτητα, αγαλλίαση και ευεξία, τι να πούμε για εκείνη την άλλη χαρά που μας επιφυλάσσει στον ουρανό, αφού θρηνήσουμε πρώτα εδώ κάτω στη γη;

- Τι άλλο αισθάνεστε, όμως, εκτός απ' αυτό, φίλε του Θεού;

- Μια εξαιρετική θερμότητα.

- Θερμότητα. Πως γίνεται; Μήπως δεν είμαστε χειμώνα καιρό μέσ' στο δάσος; Το χιόνι είναι κάτω από τα πόδια μας και συνεχίζει να πέφτει . Για τι είδους θερμότητα πρόκειται;

- Είναι μια θερμότητα παρόμοια μ' αυτήν που αισθάνεται κανείς σε ατμόλουτρο.

- Και η μυρωδιά μοιάζει με τη μυρωδιά του λουτρού;

- Ω, όχι! τίποτα δεν υπάρχει στη γη που να μπορεί να συγκριθεί μ' αυτό το άρωμα. Παληά, όταν πήγαινα στον χορό, η μητέρα μου, πριν ξεκινήσω, συχνά με ράντιζε με αρώματα που αγόραζε από τα καλλίτερα καταστήματα και τα πλήρωνε πολύ ακριβά. Η μυρωδιά τους όμως δεν συγκρινόταν μ' αυτά τα αρώματα.

Ο πατήρ Σεραφείμ χαμογέλασε.

- Το ξέρω, είπε, και επίτηδες το κάνω και σας ρωτάω. Έχετε δίκηο, φίλε του Θεού. Με τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί η ευωδία που αισθανόμαστε τώρα - η ευωδία του Αγίου Πνεύματος.

Είπατε λίγο πριν πως έκανε ζέστη, όπως μέσα στο λουτρό, και όμως το χιόνι που καλύπτει τα πάντα δεν λυώνει ‡ άρα αυτή η θερμότης δεν βρίσκεται γύρω στον αέρα, αλλά μέσα σε μας τους ίδιους. Παρακαλάμε στην προσευχή μας να μας θερμαίνει το Πνεύμα». Αυτή η ίδια η ζέστη έκανε τους ερημίτες να μην φοβούνται τον χειμώνα, τυλιγμένοι καθώς ήταν, σαν μέσα σε γούνινο παλτό, στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Και έτσι πρέπει νά 'ναι, γιατί η Θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεώς μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» ( Λουκ . 17, 21) είπε ο Κύριος. Με την φράση «βασιλεία του Θεού » εννοεί τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η βασιλεία βρίσκεται τώρα μέσα μας, μας θερμαίνει, μας φωτίζει, ευχαριστεί τις αισθήσεις μας και γεμίζει με αγαλλίαση την καρδιά μας. Η τωρινή μας κατάσταση μοιάζει με αυτήν για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέει: « ουκ εστίν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» ( Ρωμ . 14, 17). Η πίστη μας δεν στηρίζεται πάνω σε λόγια ανθρώπινης σοφίας, « αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α' Κορ . 2, 4). Εσύ και εγώ βρισκόμαστε τώρα σ' αυτή την κατάσταση, την οποία εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε: « Αμήν λέγω υμίν ότι εισί τίνες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει» ( Μαρκ . 9, 1) . Ορίστε λοιπόν, ποια ασύγκριτη χαρά μας παραχώρησε ο Κύριος. Να τι σημαίνει «να βρίσκεται κανείς μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος!». Αυτό εννοεί ο Άγιος Μακάριος της Αιγύπτου όταν γράφει: «Υπήρξα κι' εγώ μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος».

Έτσι ταπεινοί που είμαστε, ο Κύριος μας γέμισε κι' εμάς από την πληρότητα του Πνεύματός Του του Αγίου. Μου φαίνεται πως τώρα πια δεν θα με ξαναρωτήσετε, φιλόθεε, για τον τρόπο που εκδηλώνεται μέσα στον άνθρωπο η Παρουσία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Θα θυμάστε άραγε πάντα αυτή την φανέρωση;

- Δεν ξέρω, Πάτερ μου, αν θα με αξιώσει ο Θεός να κρατήσω για πάντα την ανάμνηση αυτής της Χάριτος με την ίδια καθαρότητα και ενέργεια όπως τώρα.

- Εγώ όμως, απάντησε ο στάρετς, πιστεύω αντίθετα πως ο Θεός θα σας βοηθήσει να κρατήσετε όλα αυτά τα πράγματα για πάντα μέσα στην μνήμη σας. Διαφορετικά δεν θα τον είχε αγγίξει τόσο σύντομα η ταπεινή προσευχή μου και δεν θα είχε εκπληρώσει τόσο γρήγορα την επιθυμία του φτωχού Σεραφείμ. Πολύ περισσότερο, γιατί δεν δόθηκε σε σας μόνο, το να δείτε την εκδήλωση αυτής της χάριτος αλλά δια μέσου σας στον κόσμο ολόκληρο, ώστε δυναμωμένος εσείς ο ίδιος, να μπορέσετε να φανείτε χρήσιμος και σε άλλους.

Όσο για την διαφορετική κατάστασή μας, για το ότι δηλαδή εγώ είμαι μοναχός και εσείς λαϊκός, μη σας απασχολεί διόλου. Πάνω απ' όλα ο Θεός ζητά μια καρδιά γεμάτη πίστη και αγάπη - εκεί είναι ο θρόνος στον οποίο αρέσκεται να κάθεται και όπου εμφανίζεται μέσα στην πληρότητα της δόξης του.

"Υϊέ, δός μοι σην καρδίαν" (Παροιμ. 23, 26) και τα υπόλοιπα θα σου τα δώσω εγώ πολλαπλάσια. Η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να χωρέσει την Βασιλεία των Ουρανών. « Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού», λέγει ο Κύριος εις τους μαθητάς του «και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» ( Ματθ . 6, 33). « Οίδε γάρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων».

Ο Κύριος δεν μας ελέγχει για το ότι απολαμβάνομε τα επίγεια αγαθά, αφού και η Εκκλησία εύχεται να μας δοθούν. Η ανέχεια, οι πόνοι και οι δυστυχίες αποτελούν όλα μέρος της υπάρξεώς μας, δεν πρέπει όμως και ν' αποτελούν όλη μας τη ζωή. Γι' αυτό, με το στόμα του Αποστόλου, ο Κύριος μας συνιστά να «βαστάζωμεν αλλήλων τα βάρη». Αυτός ο ίδιος μας δίνει την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον, ώστε ενισχυμένοι απ' αυτή την αγάπη η «τεθλιμμένη» πορεία προς την ουράνια πατρίδα να μας φαίνεται πιο εύκολη. Άλλωστε για ποιόν άλλο λόγο θα κατέβαινε από τον ουρανό παρά για να πάρει επάνω του όλη την φτώχεια μας και να μας εμπλουτίσει με τον θησαυρό της Χάριτός Του;

Εφ' όσον Αυτός « ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών», κάνετε και εσείς το ίδιο, φίλε του Θεοζ, και εφόσον γίνατε σκεύος της Χάριτος, μεταδώστε την σε κάθε άνθρωπο, που ποθεί την σωτηρία του.

"Ο θερισμός πολύς", λέγει ο Κύριος, «οι δε εργάται ολίγοι» ( Ιωάν . 1, 37). Αφού μας έδωσε τα δώρα της Χάριτός Του, ο Κύριος, μας στέλνει να θερίσουμε. Ας είμαστε προσεκτικοί, Μπατούσκα, για να μην κατακριθούμε μαζί με τον οκνηρό δούλο, ο οποίος έθαψε το τάλαντο που του εμπιστεύτηκαν, αλλά ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τους πιστούς δούλους που έφεραν στον Κύριο ο μεν ένας αντί για δύο τέσσερα τάλαντα και ο άλλος αντί για πέντε δέκα τάλαντα. Όσο για τη Θεϊκή ευσπλαχνία δεν πρέπει καθόλου να αμφιβάλλουμε.

Εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν». « Ου γάρ βλέπει εις πρόσωπον ανθρώπου ». Αρκεί να μπορούμε να τον αγαπάμε, τον Ουράνιο Πατέρα μας, αληθινά, σαν παιδιά του. Ο Κύριος ακούει εξ ίσου τον μοναχό και τον λαϊκό αρκεί και οι δυο να έχουν την ορθόδοξο πίστη « ως κόκκον σινάπεως », ικανή « και όρη μεθιστάνειν » και να είναι γεμάτοι από αγάπη ...

«Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι».

«Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» λέει ο Απόστολος Παύλος.

«Ο πιστεύων εις εμέ», λέει ο Κύριος, « τα έργα ά εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, ότι εγώ πρός τόν πατέρα μου πορεύομαι, καί ό,τι άν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιώ . Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω».

Επομένως, φιλόθεε, οτιδήποτε ζητήσετε από τον Κύριο, θα το λάβετε, αρκεί αυτό να είναι προς δόξαν Θεού ή για το καλό του πλησίον. Γιατί ο Θεός δεν ξεχωρίζει το καλό του πλησίον μας από την Δόξα του. Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».

Όσο για την προσευχή που αφορά σε προσωπικά αγαθά, προσέξτε να μην παρακαλείτε παρά για πράγματα που τα έχετε άμεση ανάγκη. Αλλοιώς, μπορεί βέβαια να εισακουσθείτε και να σας τα δώσει, θα σας ζητηθεί όμως ο λόγος για, το ότι θελήσατε να αποκτήσετε πράγματα, που θα μπορούσατε εύκολα να κάνετε και χωρίς αυτά.

«Ορίστε λοιπόν, σας τα είπα τώρα πια όλα. Σας έδειξα με κάθε αλήθεια όλα εκείνα, τα οποία ο Κύριος και η Παναγία Μητέρα του θέλησαν με την ταπεινή μου μεσολάβηση να σας αποκαλύψουν».

« Πορεύεσθε εν ειρήνη». Ο Θεός να είναι πάντα μαζί σας και τώρα και πάντα και στους αιώνας των αιώνων. «Αμήν. Πορεύεσθε εν ειρήνη !».

Ειρήνης Γκοραϊνωφ, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ,  
εκδ. Τήνος, Αθήνα, σ. 188-199, μετάφρ. Π. Κ. Σκουτέρη

---

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) «... Ως ηβουλήθη, απήλαυσε της αισθήσεως, δίχα Θεού και πρό Θεού, και ου κατά Θεόν » ( Μαξίμου Ομολογητού, Άπορα PG 91, 1156 C ).

(2) «'Eν τούτω γνώσκετε το πνεύμα του Θεού πάν πνεύμα ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστί ‡ και πάν πνεύμα ό μή ομολογεί τόν Ιησούν Χριστόν εν σαρκί ελληλυθότα, εκ του Θεού ούκ έστι ‡ και τούτο έστι το του αντιχρίστου » (Α'. Ιωάν . 4, 2 - 3).

ΠΗΓΗ: apostoliki-diakonia.gr