ΤΡΙΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

counter

ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ ΕΝ ΤΩ ΑΠΟΔΕΙΠΝΩ

Ωδή β . Ήχος β . Θεός αληθινός τα έργα Σου.

Το Πνεύμα το ευθές οδώ ευθεία, οδήγησον τους σε δοξολογούντας.

Ο εξ ουρανού επιδημήσας, Παράκλητε σώζε τους σε ανυμνούντας.

Ζωήν ζωοποιός και φως υπάρχων, Παράκλητε φώτισον την ψυχήν μου.

Θεός ων αληθινός και ζωοδότης, Παράκλητε σώσον τους σε τιμώντας.

Θεοτοκίον.

Θεόν αληθινόν Παρθενομήτορ, εγέννησας εις ημών σωτηρίαν.

Ωδή η . Τον εν καμίνω του πυρός.

Εν υπερώω των σοφών, συνηγμένων μαθητών, ώφθησαν άφνω, μεριζόμεναι γλώσσαι, ωσεί πυρός και πνοής, βιαίας ο ήχος ηκούετο, τοις υπερυψούσι Χριστόν εις τους αιώνας.

Άλλον παράκλητον ημίν, ο παράκλητος Χριστός αγαθοδότως, εξαπέστειλε Πνεύμα, το εν προφήταις λαλούν, και γλώσσαις πυρίναις φθεγγόμενον, ταις των θεηγόρων και σοφών αποστόλων.

Των χαρισμάτων η πηγή, αγαθών ο χορηγός επιφοιτήσας, ο Παράκλητος άλλος, τοις του Χριστού μαθηταίς, χωνεύσας αυτούς ανεκαίνισε, φέγγος ευσεβείας δι’ αυτών εξαστράψας.

Θεοτοκίον.

Εξασθενεί μου νυν ο νους, εις τα πάθη εμπεσών της ατιμίας, ως εντεύθεν ποικίλοις, περιπαρήναι κακοίς, αλλα συ με Παρθένε θεράπευσον, τω της απαθείας φωτί περιβαλούσα.

Ωδή θ . Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.

Ο τας αγγέλων χορείας, αγιάζων και τούτων, τας τάξεις κυβερνών ως αγαθός, ούτος και νυν παραγέγονεν, φοιτήσας τη οικουμένη θείαις αστραπαίς, τους σοφούς αποστόλους, σοφίσας εξαπέστειλεν.

Ο της θεότητος πλούτος, διανέμεται μένων, ως ην μη διαιρούμενος σαφώς, τοις αποστόλοις εν γλώσσαις πυρός, και φλογός σφοδροτέρους, κατά της πλάνης τούτους εκτελεί, της ειδωλομανίας την ύλην καταφλέγοντας.

Το Πνεύμα της αληθείας, και συνέσεως Πνεύμα, σοφίας και ισχύος και βουλής, το εκ Πατρός προερχόμενον, δι’ Υιού δε τη κτίσει, πλουσίως χορηγούμενον ημάς, τους πιστώς προσκυνούντας, το κράτος σου διάσωσον.

Θεοτοκίον.

Θεομακάριστε Κόρη, την ελπίδαν μου πάσαν, προθύμως ανατίθημι εν σοι, σώσόν με Μήτερ της όντως ζωής, και τρυφής αιωνίου, πλησθήναι καθικέτευσον Αγνή, τους πιστώς προσκυνούντας, τον τόκον σου τον άχραντον.

ΤΡΙΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Ωδή γ . Ήχος γ . Το στερέωμα.

Εστερέωσε, των ουρανών τας δυνάμεις, και έδειξε σήμερον τους Αποστόλους, ουρανίους το Πνεύμα το Παράκλητον.

Ομοούσιον, ισοσθενές τε το Πνεύμα, ομόχρονον σύνθρονον Πατρί και Λόγω, προσκυνούντες ευσεβώς, μεγαλύνωμεν.

Το αμόλυντον, το καθαρώτατον Πνεύμα, Παράκλητον άχραντον θεολογούμεν, το διήκον δια πάσης της κτίσεως.

Θεοτοκίον.

Ναός άγιος, και κιβωτός και λυχνία, Πανάχραντε γέγονας άδυτον φέγγος, τοις εν σκότει τον Χριστόν εξανατείλασα.

Ωδή η . Αστέκτω πυρί.

Μίαν εν τρισί τοις προσώποις, άτμητον θεότητος ουσίαν, προσκυνούμεν μοναρχίαν και βασιλείαν, θεοφρόνως μέλποντες, ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Πνεύμα νοερόν Πνεύμα θείον, ηγεμονικόν το πανολβίως διανέμον, χαρισμάτων τας ενεργείας, τοις εν πίστει μέλπουσιν, ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Το ζωοαρχικόν θείον Πνεύμα, συμπληρωτικόν της Τριάδος επιγνόντες, τρισαγίοις υμνολογίαις, ορθοδόξως μέλψωμεν, ευλογείτε πάντα τα έργα Κυρίου τον Κύριον, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Θεοτοκίον.

Την του Ιακώβ καλλονήν σε, την ευπρεπεστάτην ο ωραίος παρά πάντας, εξελέξατο Θεός Λόγος, Θεομήτορ Άχραντε, ον υμνούντες πίστει αεί δοξάζομεν, και σε ως Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Ωδή θ . Εν νόμω σκια και γράμματι.

Το πολυμερές ευκίνητον, Πνεύμα θεολογήσωμεν, το πάσιν αναβρύον, και μερίζον θείας δωρεάς, Πνεύμα Παράκλητον άλλον, εκ του ανάρχου Πατρός εκπορευόμενον, Υιώ τε συνανάρχω συννοούμενον.

Το θεαρχικόν απήμαντον, Πνεύμα δοξολογήσωμεν, το πάλαι εν προφήταις, προμηνύσαν τον νυν φωτισμόν, και την πανόλβιον χύσιν, των θεϊκών δωρεών, μεριζομένην μαθηταίς, τοις του Λόγου και τοις μάρτυσιν.

Ευεργετικόν και πλούσιον, Πνεύμα υμνολογήσωμεν, το πάντας αγιάζον, και φωτίζον φέγγει νοητώ, το παντοδύναμον κράτος και παντεπίσκοπον, το συνταττόμενον Πατρί, και Υιώ συνδοξαζόμενον.

Θεοτοκίον.

Η του νόμου σκια παρέδραμεν, ο φωτισμός ανέτειλε τοις εν σκότει καθημένοις, ο εκ σου Παρθένε σαρκωθείς, δια πολλήν ευσπλαγχνίαν, ο εξ ανάρχου Πατρός, προ των αιώνων γεννηθείς, τω τεκόντι ομοούσιος.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Ωδή δ . Ήχος δ . Ο καθήμενος εν δόξη.

Αληθούς επαγγελίας, προθεσμία πεπλήρωται, η φωσφόρος χάρις, της Πεντηκοστής επεδήμησε, του Παρακλήτου η δόξα πεφανέρωται, τοις κραυγάζουσι δόξα Χριστέ τη δυνάμει σου.

Ακατάληπτον το Πνεύμα, το πανάγιον πέφυκεν, υπερβαίνον πάσαν, νου και διανοίας οξύτητα, ως των αιώνων απάντων αρχαιότερον, ως Πατρί και Υιώ μονογενεί συνταττόμενον.

Ουκ αρξάμενον του είναι, ου παυσόμενον ύστερον, αλλ’ αεί υπάρχον, πέλαγος ουσίας αμέριστον, το παντοδύναμον Πνεύμα το αΐδιον, τω Πατρί και τω Μονογενεί συνδοξάζεται.

 Θεοτοκίον.

Επεσκίασε το Πνεύμα, επί σε το πανάγιον, παναγία Κόρη, σε θεοπρεπές ενδιαίτημα, τη σωματώσει του Λόγου εργαζόμενον, επιτήδειον, των ουρανών υψηλότερον.

Ωδή η . Λυτρωτά του παντός.

Αθυμίας αχλύν υπεράγαθε, παρακλήσει τη ση διασκέδασον, των ευσεβών υμνούντων σε, και πιστώς μελωδούντων, πάντα τα έργα ευλογείτε υμνείτε τον Κύριον.

Ο βουλήσει τη ση τα χαρίσματα, διανέμων οις θέλεις Παράκλητε, τοις σε Θεόν γινώσκουσι, την σην χάριν παράσχου πίστει βοώσιν, ευλογείτε υμνείτε τον Κύριον.

Ως Θεός αληθής ο Παράκλητος, προσκυνείται πιστώς και λατρεύεται, τοις ευσεβώς δοξάζουσι, και βοώσιν απαύστως, πάντα τα έργα ευλογείτε υμνείτε τον Κύριον.

Θεοτοκίον.

Η Θεόν σαρκωθέντα κυήσασα, τω παθών μου κατεύνασον τάραχον, και την ψυχήν μου φώτισον, αξιώσασα μέλπειν, πάντα τα έργα ευλογείτε υμνείτε τον Κύριον.

Ωδη θ . Εύα μεν.

Πνεύματος η θεία δωρεά, εκκέχυται επί πάσαν την πιστεύσασαν, σάρκα ως πάλαι ο προφήτης, ενθεαστικώτατα προηγόρευσεν, ημείς δε των προρρηθέντων την έκβασιν, νυν καθορώντες φωτιζόμεθα.

Τους σους θεηγόρους Μαθητάς, ενέπλησας Παναγίου Σώτερ Πνεύματος, κόσμω δε τούτους ως βολίδας, το φως της ευσεβείας πυρσεύοντας, απέστειλας ως Δεσπότης και Κύριος, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Πυρ καθαρτικόν, των Μαθητών εδρόσισε, τας καρδίας η του Πνεύματος, πίπτουσα δρόσος ουρανόθεν, του Λόγου τους αυτόπτας επύρσευσε, τω κόσμω θεογνωσίαν αστράπτοντας, την της Τριάδος αποστείλασα.

Θεοτοκίον.

Εξ Αγίου Πνεύματος Αγνή, συνέλαβες τον αχρόνως αναλάμψαντα, Λόγον Πατρός εξ αγεννήτου, και τούτον σαρκωθέντα γεγέννηκας, δι’ άκραν φιλανθρωπίας χρηστότητα, θεογεννήτορ Μητροπάρθενε.

ΠΕΜΠΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Ωδή ε . Ήχος πλ. α . Ο αναβαλλόμενος.

Το εκπορευόμενον, εκ του ανάρχου Πατρός αδιαστάτως, εν τω Υιώ δε επαναπαυόμενον, πανάγιον Πνεύμα, πιστοί δοξολογήσωμεν.

Τον εγκαινιζόμενον εν ταις καρδίαις ημών, και ανακτίζον και αγιάζον, τους εν οις οικίζεται, συν τοις Αποστόλοις, φαιδρώς υποδεξώμεθα.

Το απειροδύναμον και παντοδύναμον, τους πριν φθαρέντας ανακαινίζον και φαιδρύνον άπαντας, πανάγιον Πνεύμα, τρανώς θεολογήσωμεν.

Θεοτοκίον.

Όρος εμφανέστατον, όρος κατάσκιον, το Σιών όρος, τετυρωμένον ο Θεός ηγάπησεν, αγία Παρθένε, διάσωσον τους δούλους σου.

Ωδή η . Σοι τω παντουργώ.

Η διαμονή των γεγονότων πάντων, αυτός ει Παράκλητε και η συντήρησις, σώσον τους φύσει σε Κύριον υμνούντας, και υπερυψούντας εις πάντας τους αιώνας.

Την ζωαρχικήν και ζωηφόρον χάριν, την ανακαινίζουσαν ημάς επίπνοιαν, Πνεύμα το θείον, και άϋλον υμνούμεν, και υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.

Η διανομή των ακηράτων δώρων, και χάριτος πέλαγος και πλούτος άφατος, συ ει το Πνεύμα το άγιον και θείον, σε υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.

Θεοτοκίον.

Η δημιουργός Θεού σοφία Κόρη, ναόν ωκοδόμησεν εκ σου του σώματος, σώσον τους πίστει σε Πάναγνε τιμώντας και υπερυψούντας εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ . Ησαϊα χόρευε.

Την ημών προσήγαγες, τω Πατρί σου Σώτερ απαρχήν, και φύσεως θεϊκής, πλούτον αντιδούς, ημίν εξαπέστειλας, το αγαθόν και ζωοποιόν, Πνεύμα το άγιον, και συνάναρχόν σου Δέσποτα.

Απαρχή θεότητος, νυν δωρείται φύσει χοϊκή, το Πνεύμα το του Πατρός, και Μονογενούς, ουκ αλλοτριούμενον, αλλά συνόν ως ομοφυές και ομοούσιον, και ομότιμον και σύνθρονον.

Ουράνους απέδειξας, τους σους θείους Σώτερ Μαθητάς, λαλούντας γλώσσαις πυρός, σου την προς ημάς φρικτήν συγκατάβασιν, νυν επ’ αυτούς, την φωτοποιόν, πέμψας ενέργειαν, ουρανόθεν τον Παράκλητον.

 Θεοτοκίον.

Του Αγίου Πνεύματος, την παστάδα την παρθενικήν, εξ ης ο δημιουργός Λόγος του Πατρός, προήλθεν ως άνθρωπος, και εν ημίν συναναστραφείς, νυν εφανέρωσε, της Τριάδος την επίγνωσιν.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΣΠΕΡΑΣ

Ωδή στ . Ήχος πλ. β . Του βίου την θάλασσαν.

Ενήργησε πρότερον, εν αγγέλων στρατιαίς, αγιασμόν δωρούμενον, και φωτίζον θεότητος αστραπαίς, το Πνεύμα το Άγιον, και τηρούν εν μονίμω αγιότητι.

Προφήτας ανέδειξας, δυναμένους προοράν, την των μελλόντων πρόγνωσιν, ταις καρδίαις ταις τούτων ως αγαθός, οικήσας Παράκλητε, και τα πόρρω προβλέπειν παρεσκεύασας.

Εκ γης ανυψούμενοι, δι’ ενθέου αρετής, οι του Χριστού Απόστολοι, ουρανόθεν το Πνεύμα δεσποτικώς, φοιτήσαν εδέξαντο, και θεότητος αίγλη κατελάμποντο.

Θεοτοκίον.

Το Πνεύμα το Άγιον, επί σε το καθαρόν, της παρθενίας τέμενος, καταβάν απειργάσατο τηλαυγώς, πανάγιον σκήνωμα, του Υιού του Υψίστου παμμακάριστε.

Ωδή ζ . Δροσοβόλον μεν.

Τον παναίτιον Πατέρα και γεννήτορα, του προ αιώνων Υιού, και προβολέα του Αγίου Πνεύματος πιστοί, συμφώνως δοξάσωμεν αεί, ευλογητός ει ο Θεός ο των πατέρων ημών.

Ο Παράκλητος ιδίωμα θεότητος, φέρων νυν επεδήμησεν, Αποστόλοις γαρ, εν πυρίναις γλώσσαις ομιλών, Θεός αναδέδεικται σαφώς, ευλογητός ει ο Θεός ο των πατέρων ημών.

Ουρανούς αεικίνητους ομοτίμω σου Πνεύματι εστερέωσας, τους Μαθητάς σου, σε τον μέγαν ήλιον ημίν, φαιδρώς ανατέλλοντας Χριστέ, ευλογητός ει ο Θεός ο των πατέρων ημών.

Θεοτοκίον.

Σωματώσεως του Λόγου θείον όργανον, σεμνή Πνεύμα το άγιον, επισκιάσαν επί σε την θείαν κιβωτόν, λαμπρόν κατεσκεύασεν Αγνή, ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η . Εκ φλογός.

Εκ Πατρός απορρήτως εκπορευόμενον, εν Υιώ ασυγχύτως αναπαυόμενον, Πνεύμα το πάνσεπτον και παντοδύναμον, σε υπερυψούμεν, εις πάντας τους αιώνας.

Το τους τάφοις οίκούντας ανακαλούμενον, και το πρόσωπον πάσης, ανακαινίζον της γης, τα επί της γης ημών μέλη θανάτωσον, των σε προσκυνούντων εις πάντας τους αιώνας.

Ψυχικών μολυσμάτων ημάς καθάρισον, αμαρτίας τον ρύπον ημών απόπλυνον, δος ημίν ευθές εγκαινιζόμενον, Πνεύμα σωτηρίας Χριστέ εις τους αιώνας.

Θεοτοκίον.

Ουρανός ανεδείχθης Αγνή επίγειος, τον ουράνιον Λόγον γαστρί χωρήσασα, τον τοις επί γης σαρκί προσομιλήσαντα, ον υπερυψούμεν εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ . Θεόν ανθρώποις.

Πυρός εν γλώσσαις τρανώς φθεγγόμενοι, οι Μαθηταί την πλάνην των ειδώλων κατέφλεξαν, των πιστών δε τας ψυχάς κατηύγασαν, την φωτιστικωτάτην θείαν ενέργειαν, την του Παρακλήτου προφανώς υποδεξάμενοι.

Αγνά δοχεία της θείας χάριτος, και θεϊκής ακτίνος ακηλίδωτα έσοπτρα, τους σοφούς σου Μαθητάς ανέδειξας, του θεαρχικωτάτου Πνεύματος έλλαμψιν, τούτοις αποστείλας αγαθέ ως πολυέλεος.

Τυχείν της θείας μακαριότητος, τους υμνητάς της σης επιδημίας Παράκλητε, ως πηγή των αγαθών ευδόκησον, των πανολβιωτάτων δώρων την μέθεξιν, ως αγαθοδότης χορηγών, μόνε Φιλάνθρωπε.

Θεοτοκίον.

Θεόν ανθρώποις Αγνή κατήλλαξας, υπερφυώς αυτώ τε και ημίν μεσιτεύσασα, δια σου γαρ Πάναγνε συνήλθον εις εν, τα το πριν διεστώτα, της ουρανίου γαρ θείας κληρουχίας, και τρυφής κατηξιώθημεν.

Η/Υ ΠΗΓΗ:

Voutsinasilias.blogspot.gr

http://voutsinasilias.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html