ΚΑΝΟΝΕΣ ΟΚΤΩΗΧΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΙ,

counter

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΟΚΤΩΗΧΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΙ,

Ψαλλόμενοι κατ’ ήχον, εκάστω Σαββάτω εσπέρας,

εις το Απόδειπνον, αντί Θεοτοκαρίου.

Ήχος α’ .

Ωδή α’ . Χριστός γεννάται.

Τριάδα πάντες δοξάσωμεν, Πατέρα και Υιόν συν τω Πνεύματι, ουσίαν μίαν αμέριστον, την πάσας τας ουσίας θεοπρεπώς, άναλκεί δυνάμει, και σοφία υπερσόφω ουσιώσασαν.

Δεύτε πιστών η ομήγυρις, Υιόν τον Πατρί προσκυνήσωμεν, και Πνεύμα το συναΐδιον, τα τρία μίαν φύσιν, υπερφυώς, και αδιαιρέτως διαμένουσαν αεί θεοπρεπέστατα.

Θεέ Πατέρων προάναρχε, Υιέ Λόγε Πατρός Ομοούσιε, και Πνεύμα το συναΐδιον, τα τρία μία φύσιν, μία ισχύς, μία βασιλεία, τους υμνούντας πιστώς αεί περίσωζε.

Θεοτοκίον.

Συ μόνη πάντας της φύσεως, τους όρους υπερέβης Αμόλυντε, Θεόν απορρήτως τέξασα, και μείνασα Παρθένος υπερφυώς, όθεν πάσα φύσις, κατά χρέος ευφημεί, και μακαρίζει σε.

Ωδή γ’ . Τω προ των αιώνων.

Μίαν προσκυνούμεν, τρισυπόστατον φύσιν αμέριστον, Πατέρα, Λόγον, και το Πνεύμα, ακατάληπτον ένα, Θεόν άναρχον αΐδιον, υφ’ ου πριν επλάσθημεν οι βροτί, εν ω και σωζόμεθα.

Το προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννήθεντα δοξάζω Υιόν, και συν Πατρί το θείον Πνεύμα, προσκυνώ ο αχρείος, οικτρώς αιτών την συγχώρησιν των εγκλημάτων, και γαρ ως εγώ, ουδείς άλος ήμαρτε.

Πίστει τε και πόθω, προσκυνούμε αεί και δοξάζομεν, Πατέρα Λόγον τε, και Πνεύμα ασυγχύτως, ατρέπτως, Θεόν ένα καταγγέλοντες, τον εκ μη όντων τα πάντα το πριν, πανσόφως ποιήσαντα.

Θεοτοκίον.

Μήτηρ του ελέους, άνοιξόν μοι τας πύλας ελέους Θεού, και μη εάσης απωλέσθαι, τον αχρείόν σου δούλον. Ει γαρ και σφοδρώς εξήμαρτον, αλλά θαρρών σω ελέει πιστώς δάκρυσι, προσπίπτω σοι.

Ωδή δ’ . Ράβδος εκ της ρίζης.

Μονάδα Θεότητος υμνώ, τρισίν υποστάσεσι, Πατέρα Λογο Πνεύμα Άγιον, την υπό των Σεραφίμ υμνουμένην πάντοτε, και περιδεώς προσκυνουμένην, την πάσαν θεοπρεπώς, κτίσιν και σοφώς υποστήσασαν. 

Μίαν τρισυπόστατον αρχήν, δοξάζω αυτεξούσιον, παντουργικήν και ακατάληπτον, ένα Θεόν του παντός, άναρχον αιώνιον, τον εκ του μη όντος εις το είναι πάντα τον κόσμον σοφώς, και παντοδυνάμω ποιήσαντα.

Δεύτε συνελθόντες οι πιστοί, Τριάδα προσκυνήσωμεν, μίαν αμέριστον θεότητα, υπερφυή, και το παν συντηρούσαν ράστα, συμπαθητικήν τοις επταικόσι, και συγχωρούσαν αεί, πάντα τοις βροτοίς τα εγκλήματα.

Θεοτοκίον.

Δέσποινα Κυρία του παντός, δεινώς κυριευθέντα με, υπό παθών και περιστάσεων, ανάστησον εκ βυθού, κατωτάτου δέομαι, και τω σω Υιώ οικείωσόν με, ίνα κηρύττω τρανώς, την ευσπλαγχνίαν και δύναμιν.

Ωδή ε’ . Θεός ων ειρήνης.

Θεός ων ειρηνης, ειρήνην ημίν, και την άφεσιν εύσπλαγχνε δώρησαι, Τριας η υπερούσιος, και λύτρωσαι ημάς, πυρός του αιωνίου, ο μόνος ελεήμων, μετόχους τε ποίησον, της ουρανίου Βασιλείας σου.

Θεότητος μίαν, αρχήν ευσεβώς, εν τρισίν υποστάσεσι σέβομεν, Πατέρα προαιώνιον, Λόγον εξ αυτού, αφράστως γεννηθέντα, ομότιμόν τε Πνεύμα, άναρχον Θεόν ένα, αδιαιρέτως διαιρούμενον.

Τριας εν μονάδι, Θεέ του παντός, ομοοούσιε άναρχε άκτιστε, πταισμάτων ημίν άφεσιν, παράσχου Αγαθέ, τοις πόθω σε τιμώσι, και πίστει προσκυνούσι, και μετά Αγίων σου ως ελεήμων κατασκήνωσον.

Θεοτοκίον.

Θεόν τετοκυία, αφράστως αγνή, μετά τόκον Παρθένον διέμεινας, και πάντα όσα βούλεσαι, πελείς θεοπρεπώς, όθεν σε δυσωπούμεν, οικτείρησον σους δούλους, τους πόθω τιμώντάς σε, και της γεέννης ελευθέρωσον.

Ωδή στ’ . Σπλάγχνων Ιωνάν.

Σέβω και τιμώ, Τριάδα αμέριστον, προσώποις τρισί, και υποστάσεσι, προαιώνιον, Βασιλείαν τε μίαν Κυρίαν παντός, τον Πατέρα και Υιόν και Πνεύμα Άγιον, πάντων των βροτών τα πταίσματα, συγχωρούσαν πελέγει χρηστότητος.

Όρη και βουνοί, πεδία και φάραγγες, λαοί, και φυλαί, έθνη και πάσα πνοή, ανυμνήσωμεν τον Πατέρα και Υιόν, και Πνεύμα ευθές μίαν μόνην Τρισυπόστατον Θεότητα, ήνπερ ευσεβώς εκήρυξαν, οι Απόστολοι πάντες και Μάρτυρες.

Δεύτε οι πιστοί, Τριάδα αμέριστον, Πατέρα Υιόν και Πνεύμα Άγιον, προσκυνήσωμεν, ύμνον ταύτη ενθέως προσάδοντες, τον τρισάγιον πιστώς καθικετεύοντες, άνες άφες τα εγκλήματα, των εξ όλης ψυχής ανυμνούντων σε.

Θεοτοκίον.

Δέσποινα αγνή, παράσχου μοι δάκρυα, του κλαίειν πικρώς και ολοφύρεσθαι, όπως πλύνω μου των πταισμάτων τον ρύπον, και γαρ ακρατώς αμαρτήσας τας αισθήσεις κατεμόλυνα, πάσας και αχρείος γέγονα, ταις πικραίς ηδοναίς ηδυνόμενος.

Ωδή ζ’ . Οι Παίδες.

Τριάδα εν μονάδι, και μονάδα εν Τριάδι σέβομεν, Πατέρα Λόγον και ευθές, Πνεύμα Άγιον δοξάζοντες, Θεόν ένα ευσεβώς αυτήν κηρύττοντες, μίαν βασιλείαν δεσπόζουσαν απάντων.

Ην πάσαι των Αγγέλων, ανυμνούσιν ευλαβώς, και μέλπουσι, τάξεις Τριάδα και ημείς μετά φόβου προσκυνήσωμεν, ταύτης πάντα τα εντάλματα φυλλάτοντες, ίνα και της θείας τρυφής αξιωθώμεν.

Μονάδα εν Τριάδι, προσκυνούντες ευσεβώς δοξάζομεν, τα τρία σέβοντες πιστώς, αμερίστως διαιρούμενα, εν οις πάντες βαπτισθέντες αναμέλπομεν· ο πάντων Κτίστης Θεός, ευλογητός ει.

Θεοτοκίον.

Την πάντων υπερτέραν, των Αγγέλων συν Αγγέλοις μέλψωμεν, και ανυμνήσωμεν λαμπρώς, κατά χρέος ευφημίζοντες, και μακαρίζοντες ταύτην ως προέφησεν, εν τετοκυίαν Θεόν ανερμηνεύτως.

Ωδή η’ . Θαύματος υπερφυούς.

Ώσπερ εν τοις ουρανοίς των Αρχαγγέλων, ευλαβούμεναι πάσαι αι τάξεις την Τριάδα μέλπουσι μετά δέους θεοπρεπώς, τον Τρισάγιον βοώντες, ασιγήτω φωνή, ούτω και ημείς πηλίνοις στόμασιν, οι αχρείοι μελωδούμεν ως ισχύομεν, και δοξολογούμεν τον μόνον Βασιλέα.

Άσμασι μελωδικοίς την Παναγίαν ανυμνήσωμεν πιστοί, Τριάδα, πατέρα προάναρχον, τον Υιόν τε και το ευθές, Πνεύμα Άγιον ομότιμον και σύνθρονον, ην πάσα πνοή, δοξάζει κραυγάζουσα· ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω εις πάντας τους αιώνας.

Τον Πατέρα τον Υιόν και θείον Πνεύμα, προσκυνήσωμεν πάντες εν φοβω πατρικοίς επόμενοι τοις διδάγμασιν ευσεβώς, μίαν σέβοντες τριάδα εν προσώποις τρισίν, ήνπερ ευχαρίστως αναμέλπομεν, ευλογείτω η κτίσις πάσα κραυγάζουσα, και υπερυψούτω Θεόν, τον πάντων κτίστην.

Θεοτοκίον.

Χαίροις υπερέχουσα μόνη των άνω, στρατευμάτων Δέσποινα άμωμε Κόρη, χαίροις υπερένδοξε σκέπη των γηγενών, χαίρε γέφυρα ζωήν, προς την αθάνατον, βροτούς, επανάγουσα τους μέλποντας, ευλογείτω η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω εις πάντας τους αιώνας.   

Ωδή θ’ . Μυστήριον ξένον.

Υμνούμέν σε ην ανυμνούσιν Άγγελοι, εν αΰλοις άσμασι Παναγία Τριας, προσκυνούντες εν δέει και φόβω πολλώ, κατανύξει τε και δάκρυσιν αιτούντες πιστώς, την των πταισμάτων ημών άφεσιν.

Παράσχου μοι, αμπλακημάτων συγχώρησιν, Τριας υπερούσιε ο οικτίρμων Θεός, ει και λίαν ήμαρτον, ως άλλος ουδείς, και αξίωσον της δόξης των Αγίων σου, όπως υμνώ την ευσπλαγχνίαν σου.

Δοξάζομεν τον εν τρισίν, υποστάσεσι, Θεόν προαιώνιον τούτον χερουβικώς ανυμνούντες ως ισχύομεν χοϊκοίς οι ανάξιοι τοις χείλεσι και πόθω αυτόν, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον.

Πανύμνητε πολεμουμένων βοήθεια, πειρασμών τα κύματα, σάλων τε δυσχερών κακώσεων εχθρών πολεμούντων ταις σαις ικεσίαις καταπράϋνον, και σώσον καμέ, τον εν τη σκέπη σου προστρέχοντα.                            

Ήχος β’ .

Ωδή α’ . Δεύτε λαοί, άσωμεν.

Η παντουργός, Τριας, απλή και συνάναρχος, η εκ μη όντων άπαντα δι’ αγαθότητα, παραγαγούσα σώσον, τους πίστει σε και πόθω αεί δοξάζοντας.

Πάτερ Υιέ και Θείον Πνεύμα διάσωσον, τους ορθοδόξως σέβοντας, και προσκυνούντάς σε δυσμενών εναντίων και ποίησον μετόχους της βασιλείας σου.

Δεύτε πιστοί, τρισυποστάτου θεότητος, μίαν αρχήν δοξάσομεν, και κυριότητα, την ημάς εκ μη όντων, δι’ άκραν ευσπλαγχνίαν δημιουργήσασαν.

Θεοτοκίον.

Σε την Πηγήν, της ευσπλαγχνίας κυήσασαν εκδυσωπώ πανάμωμε, πηγάς, δακρύων μοι, δώρησαι τω αθλίω, όπως τα πλήθη κλαύσω των εγκλημάτων μου.

Ωδή γ’ . Στερέωσον ημάς.

Τα τρία της μιας μορφής πρόσωπα, δοξάζω Πατέρα Υιόν και Πνεύμα υπερούσιον θεότητα, βασιλείαν τε πάντων και λαμπρότητα.

Αγέννητε Πάτερ Υιέ συνάναρχε, και Πνεύμα το σύνθρονον τους εν πίστει σε δοξάζοντας περίσωζε αβλαβείς από πάσης περιστάσεως.

Αξίωσον ημάς Τριας, συνάναρχε, υμνείν και δοξάζειν σε εις αιώνας ως ενταύθά σοι λατρεύομεν, ει και σφόδρα αφρόνως σοι προσπταίομεν.

Θεοτοκίον.

Δακρύων μοι πηγάς, Παρθένε δώρησαι, δι’ ων αποσβέσω το της γεέννης, πυρ εκείνο το ακοίμητον, και ζωής αιωνίου επιτεύξομαι.

Ωδή δ’ . Εισακήκοα Κύριε την ακοήν σου.

Ω Τριας, υπερούσιε, ιλάσθητι ημίν τοις επταικόσι, και γεέννης ρύσαι, τους προσκυνούντάς σε.

Παντουργέ, παντοδύναμε, μονάς, απλή, Τριας, τοις χαρακτήρσι, φωτισμός, γενού μοι και ιλαστήριον.

Εν τη στάσει με σύνταξον των εκλεκτών, και Σου της Βασιλείας, κοινωνόν με δείξον, Τριας, αμέριστε.

Θεοτοκίον.

Την πηγήν, η κυήσασα, των οικτιρμών, παράσχου μοι δακρύων, πηγάς, όπως εκπλύνω, τας αμαρτίας μου.    

Ωδή ε’ . Ο του φωτός, χορηγός.

Δοξάζομεν ευσεβώς, τον των αιώνων Ποιητήν, Κύριον, ένα Θεόν, τρισί, μεν προσώποις, Πατέρα και Υιόν και Πνεύμα το θείον, ουσίαν αμέριστον.

Ελλάμψεως χορηγέ, των υπέρ έννοιαν καλών πάροχε, συστατική, των όντων αιτία, Τριας Παναγία, οικτείρησεν πάντας, τους πίστει υμνούντάς σε.

Δακρύων μοι οχετούς, ο Τρισυπόστατος Θεός, δώρησαι, όπως πληθύν, των εμών πταισμάτων, εκπλύνω και τύχω, της σης βασιλείας ο ταύτης ανάξιος.

Θεοτοκίον.

Υπό την σκέπην την σην, οι καταφεύγοντες πιστώς ζήσονται, Μήτηρ Θεού, τον γαρ Ζωοδότην εγέννησας ημίν, τον ζωοποιούντα τα πάντα βουλήματι.

Ωδή στ’ . Εν αβύσσω πταισμάτων.

Πάτερ Λόγε και Πνεύμα Παράκλητε, Τριας, ομοούσιε και ακατάληπτε, τους σε υμνούντας φύλαττε, και της σης βασιλείας αξίωσον.

Παναγία Τριας, υπερούσιε, δάκρυα παράσχου μοι, όπως εκπλύνω μου πληθύν, των παραπτώσεων, και ρυσθώ του πυρός, της κολάσεως.

Τον Πατέρα πιστώς προσκυνήσωμεν, συν Υιώ και Πνεύματι την αδιαίρετον, Τριάδα την ομότιμον, τον τρισάγιον ύμνον προσάδοντες.

Θεοτοκίον.

Η Θεόν, πανοικτίρμονα τέξασα, τούτον καθικέτευσον, του οικτειρήσαί με, και ρύσαι της κολάσεως, και ζωής κληρονόμον με ποίησον.

Ωδή ζ’ . Εικόνος χρυσής εν πεδίω.

Προσώποις τρισί, μίαν άναρχον θεότητα φρονούμεν, την εκ μη όντος υποστήσασαν, πάντα τον κόσμο βουλήματι, και θεοπρεπώς συν Αγγέλοις μελωδούντες κραυγάζομεν· Δόξα σοι άναρχε Τριας, και εν Τριάδι Μονάς.

Δακρύων κρουνούς, υπεράγαθε Τριας σε ικετεύω, του παρασχείν μοι τω αγνώμονι ίνα πλύνω μου τα πταίσματα και αξιωθώ της σης Δόξης εν ημέρα ετάσεως, όπως υμνώ διηνεκώς την ευσπλαγχνίαν σου.

Θεέ των Θεών, Βασιλεύ βασιλευόντων, Τριας άναρχε, εξουσιάρχα των Δυνάμεων, Κυριοτήτων ηνίοχε, σώσόν με τον δούλόν σου, σώσον, δι’ ευσπλαγχνίαν αμέτρητον  και λύτρωσαί με της φλογός, του αιωνίου πυρός.   

Θεοτοκίον.

Δακρύων πηγάς, την πηγήν, της ευσπλαγχνίας η κυήσασα δώρησαί με Κόρη και κλαύσομαι την πληθύν, των εγκλημάτων μου και ρυσθώ πυρός, αιωνίου ση δυνάμει και ψάλλω σοι εν Παραδείσω γεγηθώς ευχαριστήρια.

Ωδή η’ . Τον εν καμίνω του πυρός.

Τον προαιώνιον Θεόν, υποστάσεσι τρισί, δοξολογούμεν ευσεβώς ανυμνούντες και προσκυνούντες αυτόν, συν ουρανίαις δυνάμεσιν, ίνα λυτρωθώμεν φλογός, αιωνιζούσης.

Εύσπλαγχνε Πάτερ αγαθέ, Υιέ Λόγε του Πατρός, και θείον Πνεύμα τρισυπόστατε φύσις, ο εις και μόνος Θεός, τους ορθοδόξως σοι πιστεύοντας της σης βασιλείας, ανάδειξον μετόχους.

Προ του θανάτου και ταφής, ως εν τάφω κατοικών οικτρώς βοώ σοι ω Τριας παναγία, Δημιουργέ, του παντός, πταισμάτων παράσχου μοι λύτρωσιν, και αξίωσόν με ζωής της αιωνίου.

Θεοτοκίον.

Η του ελέους την πηγήν, τετοκυία υπέρ νουν πηγάς, δακρύων δώρησαί μοι Παρθένε δι’ ων την φλόγαν πυρός, σβέσω και ζωήν, την αιώνιον εύρω ο αχρείος μετά των εκλεκτών σου.

Ωδή θ’ . Τον εκ Θεού, Θεόν Λόγον.

Η φυσική, αγαθότης, η υπερτελεστάτη, και τελειωτική, των γεννητών, Τριας μονάς, υπερούσιε, οικτείρησον πάντας, τους πίστει προσκυνούντάς σε αεί, και εξ όλης καρδίας πανευλαβώς δοξάζοντας.

Η ουσιώσασα πάντα, εκ μη όντων πανσόφως η άκτιστος ουσία και μορφή, Πάτερ, Υιέ και Πνεύμα Άγιον, μη νικήση το πλήθος κακών μου αγαθότητα την σην, αλλ’ ως Θεός, οικτίρμων, σώσόν με τον ανάξιον.

Την τρισυπόστατον φύσιν, την αρρήτω σοφία, πάσαν δημιουργήσασαν σοφώς, κτίσιν ως Κτίστην ανυμνούμεν πιστώς, Θεόν ένα προσώποις φρονούντες, εν τρισί, πανευλαβώς, ον πάσαι των Αγγέλων αι τάξεις μεγαλύνουσιν.

Θεοτοκίον.

Εξασθενήσασαν πάσαις, προσβολαίς των κακίστων δαιμόνων την αθλίαν μου ψυχήν , ίασαι η τεκούσα τον Θεόν, ιατρόν των απάντων και λύτρωσαι θηρός με νοητού, και πυρός, αιωνίου, τον καταδίκης άξιον.      

Ήχος γ’ .

Ωδή α’ . Ο τα ύδατα πάλαι.

Τρισυπόστατον φύσιν, μίαν ουσίαν, ένα Θεόν ευσεβώς ανυμνούμεν, τον ημάς πλάσαντα, εκ του μη όντος το πριν, παντοδυνάμώ χειρί, και προσκυνούμεν εν φόβω, συ Αγγέλοις άδοντες, ύμνον τρισάγιον.

Προαιώνιε Πάτερ, σύνθρονε Λόγε, και Πνεύμα το παντουργόν, μία φύσις η αδιαίρετος, ο εις Θεός του παντός, οίκτειρον πάντας ημάς, τους επί σοι πεποιθότας και πυρός, εξάρπασον του αιωνίζοντος.

Προσκυνούμέν σε πίστει, Τριας Αγία, μετά δακρύων εν φόβω βοώντες, οίκτειρον άπαντας ημάς τους επί σοι πεποιθότας, και σκέδασον αφ’ ημών τας εναντίας δυνάμεις, και ημάς δυνάμωσον ευαρεστήσαί σοι.

Θεοτοκίον.

Η πηγή, του ελέους, πηγάς, δακρύων, παράσχει πάσιν ημίν, τοις εν πίστει ανευφημούσί σε, και μετά πόθου πολλού, δοξάζουσιν ευσεβώς, και της σης δόξης μετόχους, ποίησον πανάμωμε, πάντα γαρ δύνασαι.

Ωδή γ’ . Το στερέωμα.

Τρισυπόστατον, ένα Θεόν κατ’ ουσίαν, κηρύττω και σέβομαι ευσεβοφρόνως, ον ανυμνούσι μετά δέους οι Άγγελοι.

Ο Πατήρ, Υιός και το πανάγιον Πνεύμα, η άκτιστος δύναμις, μία θεότης, λύτρωσαί με του πυρός, της κολάσεως.

Τριας άναρχε, Πάτερ Υιέ και το Πνεύμα, ελέησον οίκτειρον, τους σε υμνούντας και βασιλείας της σης καταξίωσον.

Θεοτοκίον.

Η κυήσασα τον ζωοδότην Παρθένε, ελέησον οίκτειρον τους σε υμνούντας και πυρός, του αιωνίζοντος λύτρωσαι.

Ωδή δ’ . Εκάλυψεν ουρανούς.

Τριάδα μοναδικήν, δοξολογούμεν πιστώς, ως κυριεύουσαν παντός, κόσμου του αοράτου και ορατού σαφώς, και πάσαν διϊθύνουσαν κτίσιν πανσόφως και ημάς φωτίζουσαν και οδηγούσαν προς τρίβον ψυχοσωτήριον.

Τριάδα σε προσκυώ, προσώποις και ανυνώ, μίαν δε φύσιν και βουήν, και ουσίαν δοξάζω του ανάρχου Πατρός, και του Υιού και Πνεύματος εν ορθοδόξω γνώμη ικετεύων σε, όπως σου της βασιλείας αξιωθήσομαι.

Δακρύων δος μοι πηγάς, η Παναγία Τριας, όπως αεί δακρυρροών, των πολλών μου πταισμάτων, τον ρύπον ο δεινός, αποπλύνω και βόρβορον, και λαμπρυνθείς, καθαρός σοι οφθήσομαι εν τη ημέρα της δίκης μετά Αγίων σου.  

Θεοτοκίον.

Ψυχής μου αναψυχή, των οφθαλμών φωτισμός, και των χειλέων γλυκασμός, και αγαλίαμά μου, οδυνών κουφισμός, αθυμιας παράκλησις υπάρχεις Κόρη και γλώττης εντρύφημα. Μη ουν απώση το πόθω ανευφημούντά σε.

Ωδή ε’ . Ως είδεν Ησαΐας.

Τριας αρχικωτάτη Πάτερ Υιέ και Πνεύμα ομότιμον Πατρί, απλή μία φύσις και μία δύναμις, μία ουσία και βουλή, σώσον οίκτειρον τους ένα Θεόν σε καθομολογούντας και κολάσεως λύτρωσαι.

Τη ση με ευσπλαγχνία έπλασας πριν, ως αγαθή Αγία Τριας, και το είναι ως Θεός εδωρήσω μοι, εγώ δε αγνώμων φανείς, εχρησάμην ασωτεύων ηδοναίς, αλλά συμπαθώς ως τον άσωτον δέξαι με.

Τριάδα προσκυνήσωμεν ευσεβώς, ομολογούντες Ένα Θεόν, υπό των Αγγέλων δοξολογούμενον, όνπερ μετά δέους πολλού και δακρύων ικετεύσωμεν πιστοί, όπως ημίν λύσιν εγκλημάτων δωρήσηται.

Θεοτοκίον.

Δοξάζεται ο Κτίστης εν τοις αυτού, δοξάζεται Κόρη ευλαβώς, και τη μετανοία του αμαρτήσαντος και χαίρει ως οικτίρμων Θεός, ην παράσχου και εμοί τω δυσμενεί, όπως μου θρηνήσω τα αμέτρητα πταίσματα.

Ωδή στ’ . Ανάγαγε εκ φθοράς.

Τριάδα σε τοις προσώποις αναμέλπω Θεέ μου και εξ όλης ψυχής μου οικτρώς βοώ σοι, δακρυρροών, ρύσαί με κακών και πταισμάτων δεινών όπως υμνώ ευλαβώς την άμετρον ευσπλαγχνίαν σου.

Διάσωσον εκ κινδύνων Τριας υπεραγία, και του πυρός, λύτρωσαι του αιωνίου, τους σε Θεόν εν αληθεί πίστει ευσεβώς δοξάζοντας και φωτός, ανεσπέρου καταξίωσον.

Ελέησον τους υμνούντας, σε πιστώς και φρονούντας εν τρισί, χαρακτήρσι και μια φύσει Ένα Θεόν, ποιητήν, του παντός, και λύτρωσαι αυτούς του αιωνίου πυρός, ως οικτίρμων και φιλάνθρωπος.

Θεοτοκίον.

Νεκρώσεως και φθοράς με ερρύσω και θανάτου τω παραδόξω τόκω σου Θεομήτορ, συ γαρ Αγνή τέτοκας ημίν, αφθαρσίας πηγήν, και τω σω φωτί, κόσμον όλον κατελάμπρυνας.

Ωδή ζ’ . Σε τον εν πυρί, δροσίσαντα.

Σε τον εν Τριάδι σέβομεν, ένα Θεόν παντέλειον, τον το είναι πάση κτίσει παρεχόμενον, και πιστώς προσκυνούμεν ευσεβώς μελωδούντες· ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Σε δοξολογεί η σύμπασα Τριας Αγία πάνσεπτε ουρανίων στρατευμάτων διακόσμησις, μεθ’ ων σε προσκυνούμεν και ημείς εκβοώντες· ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Μίαν προσκυνώ θεότητα, Πατρός Υιού και Πνεύματος, Βασιλείαν άναρχον και ατελεύτητον την ποιήσασαν πάντα εν αρρήτω σοφία και συγχωρούσαν αεί ημίν τα επταισμένα

Θεοτοκίον.

Κλαύσωμεν ψυχήν, πενθήσωμεν, έως εν βίω πάρεσμεν, και την μόνην Θεοτόκον ικετεύσωμεν, του πρεσβείαν ποιήσαι τω Υιώ και Δεσπότη· όπως πταισμάτων ημίν άφεσιν δωρήσηται.

Ωδή η’ . Αστέκτω πυρί.

Μίαν εν τρισί, τοις προσώποις, οι πιστοί, θεότητα πανευσεβώς υμνούμεν, όλη τη ψυχή και καρδία όπως ημίν άφεσιν παράσχη πταισμάτων και φλογός, γεέννης λυτρώσηται, ως Θεός οικτίρμων και άβυσσος έλεος.

Χείλη ρυπαρά κεκτημένος, ου τολμώ προσφέρειν σοι αίνεσιν, τω δε πλήθει της σης ευσπλαγχνίας, και της αγαθότητος θαρρών, σοι προσπίπτω πίστει, και μετά δακρύων κραυγάζω σοι· ω Τριας αγία, σώσόν με τον αχρείον.

Πάτερ Υιέ και θείον Πνεύμα μίαν εξουσίαν δύναμις και βασιλεία, μία φύσις τε και ουσία σώσον τους εν πίστει σε ευλαβώς υμνούντας, και ορθοδόξως σοι λατρεύοντας και κοινωνούς, δείξον ζωής της αιωνίου.

Θεοτοκίον.

Θρηνών ο Δαβίδ, Θεομήτορ, φόνον και μοιχείαν εκτελέσας εμελώδει ο Θεός μου, ελέησόν με, εγώ δε υπεύθυνος πταίσμασι μυρίοις πως εύρω ο τάλας την συγχώρησιν, ει μη σαις πρεσβείαις αυτώ ιλεωθείην.

Ωδή θ’ . Την εν βάτω και πυρί.

Δεύτε πάντες ευσεβείς προσκυνήσωμεν πιστώς τον Πατέρα και Υιόν, και το Πνεύμα το ευθές, τον παντοδύναμον Θεόν, ακατάληπτον υπάρχοντα τοις πάσιν αυτόν εκδυσωπούντες δούναι ημίν πταισμάτων συγχώρησιν.

Ω Τριας υπερφυώς και Μονάς, θεοπρεπώς διατήρησον καλώς εν τη πίστει τη εις σε και ενδυνάμωσον ημάς του φυλάττειν σου εντολάς τας αγίας όπως της βασιλείας της ατελευτήτου συμμετάσχωμεν.

Ω υπέρθεε Τριας και Μονάς, θεαρχική, η ποιήσασα το παν αγαθότητι τη ση ατρώτους τήρησον ημάς και διάλυσον του εχθρού τας ενέδρας, όπως της κακουργίας αυτού ρυσθέντες σε μεγαλύνωμεν.

Θεοτοκίον.

Σου προσπίπτω εν κλαυθμώ Παναγία δυσωπών, του αιτήσασθαι Χριστόν, τον Υιόν σου και Θεόν, του δούναί μοι αμαρτιών την συγχώρησιν και ζωής αξιώσαι της όντως αθανάτου όπως σε δοξάζω σωζόμενος.

Ήχος δ’ .

Ωδή α’ . Ανοίξω το στόμα μου.

Τριας ομοούσιε Πάτερ Υιέ Πνεύμα άγιον Μονάς Τρισυπόστατε σώσον ελέησον τους υμνούντάς σε και πίστει προσκυνούντας, εις σε γαρ ελπίζομεν και σε δοξάζομεν.

Πατήρ ο αγέννητος, Υιέ και Λόγε συνάναρχε και Πνεύμα το άγιον Τριας αμέριστε και ομόθρονε ημίν τοις σε τιμώσι ζωήν την αιώνιον οικτίρμων δώρησαι.

Τριάδα αμέριστον, υμνολογούντες δοξάζομεν καρδία και στόματι θερμοίς τε δάκρυσι ικετεύσομεν αυτήν, ημίν πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι δι’ αγαθότητα.

Θεοτοκίον.

Την μόνην αμόλυντον, ο ρυπαρός και ακάθαρτος, εγώ υπερύμνητε υμνείν ου σθένω σε, αλλά δέομαι τας φρένας φώτισόν μου, και κάθαρον άσπιλε, ίνα δοξάζω σε.

Ωδή γ’ . Τους σους υμνολόγους.

Η άκτιστος φύσις και ουσία, η πανυπερούσιος Τριας και βασιλεία μόνιμος και όντως αδιάδοχος, ζωής της αιωνίου σου τους σε υμνούντας αξίωσον.

Μονάδα θεότητος δοξάζω προσώποις υπάρχουσα τρισί, μεριζομένην έμπαλιν και μένουσαν αμέριστον θεοπρεπώς συνέχουσαν και συντηρούσαν τα σύμπαντα.

Νουν πρώτον και αίτιον απάντων, και Λόγον και Πνεύμα το ευθές αιτιατά συνάναρχα, ισοκλεή ομότιμα ευσεβοφρόνως σέβοντες συν τοις Αγγέλοις δοξάζομεν.

Θεοτοκίον.

Θεοί με Θεός εν σοι σκηνώσας, δι’ οίκτον αμέτρητον αγνή, κλαπέντα βρώσει πρότερον, απάτη τη του όφεως, και εκ φθοράς εις άφθαρτον πάλιν ζωήν, εισοκίζει με.

Ωδή δ’ . Την ανεξιχνίαστον.

Πατέρα αγέννητον, και γεννητόν, Υιόν ομοούσιον σέβομεν και Πνεύμα θείον ένα κτίστην του παντός, δημιουργόν, και πρύτανιν και κοινόν, Σωτήρα πανάγαθον.

Αίγλην μοι κατάπεμψον φωτιστικήν, λύουσαν παθών μου την ζόφωσιν, και δωρουμένην σωτηρίας φωτισμόν, και εγκλημάτων άφεσιν, άναρχε Τριας, υπερούσιε.

Πάτερ επουράνιε και παντουργέ, Λόγε του Πατρός συναΐδιε, και θείον Πνεύμα, μοναρχία τρισολαμπής, σώσον τους προσκυνούντάς σε και ευσεβοφρόνως δοξάζοντας.

Θεοτοκίον.

Μόνην σε πανάμωμον ο πλαστουργός, Λόγος ευρηκώς κατεσκήνωσε σου εν νηδύϊ εργαζόμενος ημών την σωτηρίαν άριστα, μη εκστάς Αυτού της θεότητος.

Ωδή ε’ . Εξέστη τα σύμπαντα.

Τριάδα δοξάζομεν την πάντα πλαστουργήσασαν, άναρχον αΐδιον ουσίαν, Πατέρα Λόγον και Πνεύμα ένα Θεόν, εύσπλαγχνον πανάγαθον βροτούς, πάντας κατοικτείροντα, δια έλεος άφατον.

Τριας ομοούσιε Μονάς η τρισυπόστατος, ρύσαί με εκ πάσης επηρείας του αλλοτρίου και καθοδήγησον εις ευθείαν τρίβον του ποιείν τα ευαρεστούντά σοι όπως τύχω αφέσεως.

Τριας αδιαίρετε τα από σου διείργοντα φλέξασα πυρί, της μετανοίας, εγκατοικήσαι εμοί ευδόκησον ψυχήν, εμπιπλώσά μου σφοδρώς του θείου σου έρωτος και ελπίδος της κρείττονος.

Θεοτοκίον.

Προς σε μου την άπασαν ελπίδα Κόρη τίθημι προς τους οικτιρμούς σου καταφεύγω, βλάβης δαιμόνων δείξον αμέτοχον την καταπτωθείσάν μου ψυχήν, και εξασθενήσασαν ηδονών επικλύσεσι.

Ωδή στ’ . Την θείαν ταύτην.

Τριάδα πάντες δοξάσωμεν οι αναγεννηθέντες βαπτίσματι εν καταδύσεσι τρισί, τρισάγιον ψάλλοντες συν τοις Αγγέλοις ταύτην αεί γεραίροντες.

Προσπίπτω φόβω και δάκρυσι Τριας πανυπερούσιε κράζων σοι, σώσον ελέησον και του πυρός, της κολάσεως, ρύσαί με τον υμνούντα το θείον κράτος σου.

Δακρύων όμβρους παράσχου μοι συνάναρχε τριας, ομοούσιε όπως τον βόρβορον των εγκλημάτων εκπλύνω μου και τύχω βασιλείας της σης ο δείλαιος.

Θεοτοκίον.

Υμνώ σε Κόρη πανύμνητε, ην Άγγελοι υμνούσι και σέβονται ως Θεομήτορα και σωτηρίαν παγκόσμιον και της χαράς αιτίαν, αράς αναίρεσιν.

Ωδή ζ’ . Ουκ ελάτρευσαν.

Αι πολλαί μου αμαρτίαι διϊστώσί με της σης χρηστότητος και ουκ εώσι τον νουν γεύσασθαι του έρωτος του γλυκυτάτου σου, αλλά σώσόν με Τριας πανυπεράγαθε τω απείρω σου ελέει.

Τριας άναρχε ομότιμε αόρατε ουκ εξισχύομεν, θεοπρεπώς σε υμνείν χοϊκοίς τοις χείλεσι την υπερύμνητον πλην εν φόβω σοι την δόξαν αναπέμπομεν, ως εικός ευχαριστούντες.

Προσκυνήσωμεν συμφώνως οι θεόφρονες, Τριάδα άναρχον, ένα Θεόν του παντός, αυτήν δογματίζοντες αδιαμέριστον προαιώνιον, και Ποιητήν, της κτίσεως ευσεβώς ομολογούντες.

Θεοτοκίον.

Υποτέτακται τω τόνω σου πανάχραντε, ως Ποιητή και Θεώ ο ουρανός, και η γη και τα καταχθόνια και ανυμνούσιν αυτόν, ον ικέτευε ημίν πταισμάτων άφεσιν παρασχείν τοις σε τιμώσι.

Ωδή η’ . Παίδας ευαγείς.

Τρισίν, υποστάσεσιν υμνούμεν, ένα Θεόν του παντός, τον υπερούσιον, ον Αγγέλων τάγματα ευλαβώς δοξάζουσιν εν τρισαγίοις άσμασι και μελωδήμασι τον Κύριον υμνείτε βοώντες, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.

Ω Πάτερ Υιέ και θείον Πνεύμα Τριας και Μονάς η υπερούσιος φώτισον αγίασον, νουν τε και διάνοιαν και τας ψυχάς, των πόθω σε δοξολογούντων πιστώς, και δόξης σου αξίωσον θείας, όπως σε υμνώσιν εις πάντας τους αιώνας.

Παράσχου μοι πένθος πανοικτίρμον Τριας συναΐδιε και σύνθρονε όπως εγκλημάτων μου πλήθη τα αμετρητα κατεξαλείψω άπαντα κρουνοίς δακρύων μου και τύχω της εν σοι βασιλείας δια ευσπλαγχνίαν απείρων οικτιρμών σου.

Θεοτοκίον.

Ω θαύμα θαυμάτων πως ο πάσης, επέκεινα κτίσεως Θεός ημών κτίζεται και πλάθεται εκ της Θεομήτορος, και καινουργεί θελήματι και αναπλάττει με δι’ άμετρον αυτού ευσπλαγχνίαν, και δια θανάτου παρέχει την ζωήν μοι.

Ωδή θ’ . Άπας γηγενής.

Δεύτε οι πιστοί, Τριάδα αμέριστον υμνολογήσωμεν, άναρχον αΐδιον, ουσίαν μίαν και κυριότητα, την του παντός δεσπόζουσαν και δια έλεος συγχωρούσαν τοις βροτοίς τα πταίσματα και παρέχουσαν δόξαν αιώνιον.

Σε πάσα υμνεί χορεία η άϋλος Τριας αμέριστε μεθ’ ων τολμώντες οικτρώς εν κατανύξει ωδάς προσφέρομεν ει και αχρείοι πέλομεν και ικετεύσομεν σώσον πάντας τους δοξολογούντάς σε, ως οικτίρμων Θεός και φιλάνθρωπος.

Άναρχε Τριας αμέριστε άκτιστε και ακατάληπτε, Συ δι’ αγαθότητα εκ του μη όντος σου ως με έπλασας συ με διακυβέρνησον, και διαφύλαξον, και παράσχου άφεσιν πταισμάτων μοι και ζωής αιωνίου αξίωσον. 

Θεοτοκίον.

Φώτισον αγνή, ψυχής μου τα όμματα φως η κυήσασα μη καταλαβέτω με της αμαρτίας σκότος το δείλαιον, μη δε βυθός, καλύψη με της απγνώσεως αλλ’ αυτή με σώσον και κυβέρνησον προς λιμένα του θείου θελήματος.

Ήχος πλ. Β’ .

Ωδή α’ . Ίππον και αναβάτην.

Τρεις υποστάσεις μέλπω, ένα Θεόν του παντός, τον αρρήτω σοφία πάσαν κτίσιν ποιήσαντα καμέ αναπλάσαντα, δια έλεος και χρηστότητα.

Ω Τριας παναγία, υπερφυώς και Μονάς, προ του τέλους παράσχου πταισμάτων μοι την άφεσιν, και χαράς αξίωσον της αρρήτου δόξης σου και αφράστου αγαλλιάσεως.

Πάτερ Υιέ και Πνεύμα ακατάληπτε Τριας, τους εις σε πεποιθότας και φόβω προσκυνούντάς σε, ελέησον οίκτειρον και της βασιλείας σου κοινωνούς, ως εύσπλαγχνος ποίησον.

Θεοτοκίον.

Μόνη ευλογημένη θεοχαρίτωτε, ευλογίαις ανθρώπων το γένος χαριτώσασα, Χριστόν καθικέτευε ως Θεόν οικτίρμονα, ελεήσαι τους ανυμνούντάς σε.

Ωδή γ’ . Ο πήξας επ’ ουδενός.

Τριάδα μοναδικήν, πιστώς ανυμνήσωμεν συν τοις Ασωμάτοις ωδάς προσφέροντες και δοξολογούντες ευσεβώς Πατέρα Λόγον Πνεύμα ένα Θεόν, τα τρία σέβοντες άναρχον αΐδιον άκτιστον.

Σε Παναγία Τριας, δοξάζω και σέβομαι και αιτούμαι λύσιν των επταισμένων μοι δούναι και ζωής των εκλεκτών κοινωνόν με ποιήσαι, όπως υμνώ την ευσπλαγχνίαν σου και την άπειρον αγαθότητα.

Υμνώ σε και προσκυνώ Τριας ομοούσιε, συ γαρ η αιτία μου της υπάρξεως, συ ει χορηγός μου της ζωής, συ μεθιστάς με πάλιν προ αιωνίαν άλλην βίωσιν και την συγχώρησιν παρέχεις μοι.

Θεοτοκίον.

Υμνούσιν αγγελικοί χοροί, σε πανύμνητε ασυγκρίτως τούτους την υπερέχουσαν, τέτοκας Θεόν γαρ εν σαρκί, ον αυτοί μετά δέους ακαταπαύστοις μελωδήμασιν ακορέστω πόθω δοξάζουσι.

Ωδή δ’ . Την θείαν εννοήσας σου κένωσιν.

Τριάδα προσκυνούμεν αμέριστον ένα Θεόν Δημιουργόν τον εκ μη όντων ποιήσαντα πάντα αρρήτω σοφία και δι’ οίκτον ημάς αναπλάσαντα.

Τριας η παντουργός, και παντέφορος και ακατάληπτος Μονάς, Πάτερ Υιέ Πνεύμα άγιον και προσκυνούντάς σε σώσον και ρύσαι αιωνίου κολάσεως.

Τη ση με ευδοκία πριν έπλασας Τριας αγία αγαθή, και το ει είναί μοι δέδωκας, τη ση δε φιλανθρωπία, ελπίζω πάλιν του ελεήσαί με.

Θεοτοκίον.

Αγία Θεοτόκε βοήθει μοι ταις ηδοναίς διηνεκώς βυθιζομένω του σώματος και ραθυμίας εν κλίνη αεί κατακειμένω και στένοντι.

Ωδή ε’ . Ο Αναβαλλόμενος.

Δώρησαί μοι δάκρυα Τριας πανάγαθε, όπως εκπλύνω πάντα τον ρύπον των αμπλακημάτων μου, ο μεμολυσμένος και τύχω συγχωρήσεως.

Ω Τριας αμέριστε Μονάς τρισήλιε ρύσαί με πάσης του αλλοτρίου δεινής επιθέσεως σκέπουσα φρουρούσα και σώζουσα τη χάριτι.

Βλύσόν μοι τα νάματα της σης χρηστότητος Τριας αγία τον των παθών μου σβεννύουσα καύσωνα και της απαθείας την χάριν μοι παρέχουσα.

Θεοτοκίον.

Εύρω σε βοήθειαν εξαιρουμένην με εν ώρα δίκης της καταδίκης ότε επί βήματος του εκ σου τεχθέντος Παρθένε παραστήσομαι.

Ωδή στ’ . Μαινομένην κλύδωνι.

Τριας υποστάσεσι, μονάς την φύσιν, Πάτερ Υιέ συν τω σεπτώ και Αγίω Πνεύματι ένα Θεόν, τους φρονούντάς σε διάσωσον.

Ω Τριας υπέρθεε τους σους δούλους λύτρωσαι φθοράς και χαράς αρρήτου καταξίωσον και της τρυφής της αφθάρτου βασιλείας σου.

Τριάδα δοξάσωμεν συν Αγγέλοις άδοντες πιστώς και ευλαβώς ύμνον τον τρισάγιον, ίνα φλογός, αιωνιζούσης ρυσθείημεν.

Θεοτοκίον.

Της φθοράς με λύτρωσαι η αφθόρως τέξασα Θεόν, Θεοτόκε ρύουσα της κρίσεως του σου Υιού και αφθαρσίας αξίωσον.

Ωδή ζ’ . Ο Υπερυψούμενος.

Η πανυπερούσιος Τριας τους υμνούντας πιστώς διαφύλαττε πάσης περιστάσεως και της σης βασιλείας καταξίωσον Οικτίρμον.

Τη αίγλη της δόξης σου φαιδρύνεις τα σύμπαντα Τριας υπερούσιε, διο ικετεύω σε, το σκότος της ψυχής απέλασον και σώσόν με.

Πατέρα προάναρχον Υιόν ομοούσιον, Πνεύμα συναΐδιον, την μίαν θεότητα και μίαν βασιλείαν προσκυνήσωμεν εν φόβω.

Θεοτοκίον.

Νέκρωσον τα πάθη μου ζωήν, η κυήσασα, έγειρόν με κείμενον εκ τάφου θεόνυμφε του της ευαισθησίας, ίνα πόθω σε δοξάζω.

Ωδή η’ . Σοι τη Παντουργώ.

Σοι τη Παντουργώ, θεαρχική ουσία προσπίπτω δεόμενος Τριας ομόθρονε ρύσαι εκ σκότους αμέτρων εγκλημάτων την πεπωρωμένην και ταπεινήν ψυχήν μου.

Συ μου φωτισμός, και ζωής χορηγία, συ ει σωτηρία μου Τριας υπέρθεε, συ με εκ σκότους λύτρωσαι αιωνίου και της βασιλείας της σης αξίωσόν με.

Σε την του παντός, δεσπόζουσαν Τριάδα, προάναρχον σέβομαι, ο πολυώδυνος και ικετεύω συν δάκρυσι δακρύων των εν τη γεένη, ρυσθήναί με οικτίρμον.

Θεοτοκίον.

Ρύσαι νοητού, Παντάνασσα θηρός με και πυρός, του μέλλοντος τον πεποιθότα σοι και της σης δόξης μέτοχον ποίησόν με, ίνα σε δοξάζω εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ’ . Ησαΐα χόρευε.

Τριάδα δοξάσωμεν, μίαν φύσιν άναρχον πιστοί, Πατέρα και τον Υιόν Πνεύμα το ευθές Θεόν ένα σέβοντες, Δημιουργόν, και Κτίστην παντός, ον ικετεύομεν παριδείν ημών τα πταίσματα.

Τριας υπερούσιε, μοναρχία εύσπλαγχνε Θεέ, ελέησον ους εκ γης έπλασας τη ση δυνάμει και χάριτι και κοινωνούς, του σου φωτισμού μετά Αγγέλων σου ως υπεράγαθος ποίησον.

Σος ειμί και σώσόν με τον αχρείον άναρχε Τριας, και ρύσαί με του θηρός, και της του πυρός, αΰλου φλογώσεως και μη μνησθής των εμών κακών, ει γαρ και ήμαρτον, πλην εις σε μόνην κατέφυγον.

Θεοτοκίον.

Ως αυτοκατάκριτος, εννοών μου των αμαρτιών το πλήθος και το φρικτόν, Βήμα του Κριτού τω φόβω συνέχομαι συ δε αγνή τούτον ευμενή, τότε μοι ποίησον ακατάκριτον τηρούσά με.

Ήχος πλ. Β’ .

Ωδή α’ . Κύματι θαλάσσης.

Τρισίν, εν προσώποις, μίαν μοναρχίαν σέβω θεότητος την αδιαίρετον παρ’ ης παρήχθη τα πάντα εκ μη όντων και συνίσταται εν σοφία άριστα σαφώς θεοπρεπέστατα.

Συ ει των απάντων η πρώτη αιτία δι’ αγαθότητα τον κόσμον κτίσασα Τριας Μονάς Παναγία μία φύσις υπερούσιος, συ ημάς διάσωσον τους πίστει σε δοξάζοντας.

Πάτερ παντοκράτωρ συνάναρχε Λόγε Πνεύμα πανάγιον, Τριας ομότιμε τους ευσεβώς προσκυνούντας και Θεόν ομολογούντάς σε, κληρονόμους ποίησον της θείας βασιλείας σου.

Θεοτοκίον.

Άχραντε Παρθένε Κεχαριτωμένη Μαρία ένδοξε, της χαράς πρόξενε τους υμνητάς σου ενθέως, θείαις χάρισι χαρίτωσον, όπως χαριστήριον ωδήν σοι αναμέλπομεν.

Ωδή γ’ . Σε τον επί υδάτων.

Σε προσκυνούμεν πόθω και σέβομεν Τριας υπεραγία την άκτιστον ουσίαν την υπερούσιον δύναμιν, την φύσιν την υπέρθεον, και ακατάληπτον την αόριστον ενέργειαν.

Ρύσαι κακών παντοίων, και θλίψεων ψυχής τους σε υμνούντας και δώρησαι ειρήνην και επταισμένων συγχώρησιν Τριας η υπερούσιος δι’ αγαθότητα ως οίκτίρμων και φιλάνθρωπος.

Μονάδα τη ουσία Τριάδα σε τοις προσώποις δοξάζω μελωδικώς κραυγάζων συν τοις Αγγέλοις το Άγιος και ικετεύω δάκρυσι, ρύσαι δακρύων με, αιωνίων τον υμνούντά σε.

Θεοτοκίον.

Αναψυχή ψυχής μου, και άνεσις της καρδίας υπάρχεις, χαρά και ευφροσύνη και θυμηδία μου Δέσποινα, μη ουν στερήσης με της αιωνίου σου και αρρήτου απολαύσεως.

Ωδή δ’ . Την εν Σταυρώ Σου.

Σε δυσωπεί Τριας αμέριστε πληθύς, χριστιανών εξ όλης της καρδίας βοώντές σοι συν δάκρυσιν εύσπλαγχνε Θεέ, ρύσαι πυρός, γεέννης τους προσκυνούντάς σε.

Αγγελικαί χοροστασίαι σε, δυσωπούσι Τριας η θεαρχικωτάτη υπέρ ημών των δούλων σου, όπως κοινωνούς, Παραδείσου ποιήσης ημάς ως εύσπλαγχνος.

Θεόν Πατέρα προσκυνήσωμεν, ομότιμον Υιόν, και Πνεύμα εκβοώντες· δόξα τη βασιλεία άναρχε Τριας, η το παν συντηρούσα ως παντοδύναμος.

Θεοτοκίον.

Πηγάς, δακρύων η κυήσασα, την πηγήν, οικτιρμών, παράσχου μοι Παρθένε όπως των εγκλημάτων μου πλύνω μολυσμούς και ζωής αιωνίου αξιωθήσομαι.

Ωδή ε’ . Θεοφανείας Σου Χριστέ.

Τριας υπέρθεε σεπτή, Πάτερ Υιέ και ομότιμον Πνεύμα, ελεήμων εύσπλαγχνε Πανάγαθε, ρύσαι τους σους δούλους εκ θλίψεως και αξίωσον της χαράς και βασιλείας σου, ίνα συν Αγγέλοις υμνώσί σε εις αιώνας και δοξάζωσιν.

Αχρειωθείς ταις πονηραίς των ηδονών πλημμελείαις σοι φόβω Τριας άναρχε, προσπίπτω δάκρυσι τη ση ευσπλαγχνία δεόμενος όπως μοι την λύσιν αυτών δώης ως οικτίρμων, ίνα σε δοξάζω συν πάσι τοις εκλεκτοίς σου αγαλλόμενος.

Της αίωνίου σου ζωής αξίωσον Τριας η παναγία, τους πιστώς υμνούντας και δοξάζοντας το απειροδύναμον κράτος σου δωρουμένη τον ιλασμόν και την συγχώρησιν ημίν των πταισμάτων και πάντων των δυσχερών την απολύτρωσιν.

Θεοτοκίον.

Λελυτρωμένοι δια σου, της μητρικής λύπης Θεοκυήτορ, θυμηδίας έμπλεοι γεγόναμεν, ευφροσύνην πάσι γαρ τέτοκας, και παγκόσμιον χαρμονήν, διο πανύμνητε τους σους υμνολόγους κινδύνων ταις σαις πρεσβείαις διαφύλαξον.

Ωδή στ’ . Συνεσχέθη, αλλ’ ου κατεσχέσθη.

Η επί πάντα διακυβερνώσα Τριας αμέριστε Μονάς, και προνοούσα πάντων, και της σωτηρίας των ανθρώπων, προμηθουμένη άκρα αγαθότητι, Συ παράσχου μοι παραπτωμάτων την απολύτρωσιν, και της θείας ζωής και αγαλλιάσεως την μέθεξιν.

Σοι προσπίπτω και καθικετεύω Πάτερ προάναρχε Θεέ, συν τω μονογενεί σου Υιώ και Πνεύματι τω Αγίω μία ουσία η πανυπερούσιος τας πολλάς μου αθεμιουργίας εξαφανίσασα δώρησαί μοι χαράς της αιωνιζούσης την απόλαυσιν.

Προσκυνούμεν και δοξολογούμεν φόβω σε άναρχε Τριας, συν δάκρυσιν αιτούντες των πταισμάτων δούναι ημίν λύσιν ως ελεήμων και πυρός, λυτρώσασθαι, και αξίους σου της βασιλείας αναδείξαι άπαντας τους ευσεβώς και ειλικρινώς σε μεγαλύνοντας.

Θεοτοκίον.

Ξενωθέντας πάλαι εξ απάτης του ανθρωποκτόνου εχθρού Θεού του πρωτοπλάστου της τρυφής του Παραδείσου μόνη Θεογεννήτορ αύθις επανήγαγες προς Παράδεισον αποτεκούσα Σωτήρα Κύριον όνπερ ως σον Υιόν, πρέσβευε σωθήναι τους υμνούντάς σε.

Ωδή ζ’ . Άφραστον θαύμα.

Τρισίν, προσώποις ένα Θεόν μεγαλύνομεν τον το είναι πάσι θαυμαστώς δόντα εξ αρχής και ως παντοδύναμος νυν συντηρούντα ασύγχυτα ατρέπτως, εν ενώσει μια εις τους αιώνας.

Απαγωγής με της αμαρτίας εξάρπασον και δουλείας της των η’δονών Τριας αγαθή, πανοικτίρμων Δέσποτα και δώρησαί μοι δουλεύειν σοι εν φόβω και σεμνότητι βίου και αγνεία.

Οι των Αγγέλων χοροί Τριας σε δοξάζουσι, τρισαγίοις ύμνοις και ωδαίς μεθ’ ων και ημάς τοις πηλίνοις χείλεσιν υμνολογούμεν και πίστει προσκυνούμεν· Λυτρωτά, ο Θεός ευλογητός ει.

Θεοτοκίον.

Θεόν τεκούσα τον του παντός, κυριεύοντα φερωνύμως έσχηκας αγνή, Κυρία σαφή επί πάσης φύσεως και όσα θέλεις ανύεις υπέρ φύσιν κυριώνυμε Άχραντε Μαρία.

Ωδή η’ . Έκστηθι φρίττων.

Δεύτε προθύμως οι πιστοί, τον Τρισυπόστατον προσκυνήσωμεν Θεόν, και δάκρυσιν οικτρώς αιτήσωμεν άφεσιν αμαρτιών και των δυσχερών πάντων λύσιν, όπως ευχαριστώμεν και δοξολογούμεν αυτόν εις τους αιώνας.

Λύμης παθών και ηδονών της κατεχούσης με και φθειρούσης την ψυχήν, και σώμα ταχύ, ελευθέρωσον, Υπεραγίε Τριας, παρέχουσα λύσιν μοι πταισμάτων, όπως αεί δοξάζω και πιστώς ανυμνώ σε εις πάντας τους αιώνας.

Πάτερ αγέννητε Θεέ, Υιέ συνάναρχε και ομότιμε Πατρός, και Πνεύμα Υιώ συναΐδιον, και προϊόν, εκ Πατρός, Τριας η πανοικτίρμων ελέους αξίωσον σους δούλους τους πιστώς ανυμνούντας και δοξολογούντας το κράτος σου.

Θεοτοκίον.

Δεύτε τα στίφη των πιστών εις εν συνέλθετε και την Άνασσαν παντός, την αρρήτως Λόγον κυήσασα τον Ποιητήν, του παντός, υμνήσωμεν κραυγάζοντες· χαίρε το προσφύγιον πάντων, και ελπίς σωτηρίας των Σε επικαλούντων και πίστει προσκυνούντων σε.         

Ωδή θ’ . Μη εποδύρου μου Μήτηρ.

Πατέρα Λόγον και Πνεύμα την αγίαν τριάδα όλη ψυχή και διανοία φόβω και χαρά ευφημήσωμεν ύμνοις και μεγαλύνωμεν δάκρυσι και νηστείαις αυτήν ικετικώς ικετεύοντες δούναι ημίν συγχώρησιν.

Αναψυχή της ψυχής μου, και χαρά, συ υπάρχεις, Τριας Αγία ως αιτία της εμής ζωής, Συ γαρ και το είναι πρώην μοι δέδωκας, και ζωής αιωνίου ελπίζω του τυχείν δια σπλάγχνα ελέους φιλανθρωπίας σου.

Τριάδα μίαν δοξάζω, συμφυώς νοουμένην, εν οσιότητι μια και δόξη και τιμή τους μη ούτω φρονούντας αποβαλλόμενος ως αυτής αλλοτρίους γεέννης και πυρός, ως δαιμόνων μετόχους δεινών ομόφρονας.

Θεοτοκίον.

Χαράς ημίν αιωνίου και ζωής αϊδίου Θεογεννήτορ ανεδείχθης πρόξενος παντός, κόσμου τον Σωτήρα κυοφορήσασα, τον της γης εκ προσώπου, παν δάκρυον σαφώς, αφελόντα και πάσι, χαράν, βραβεύσαντα.                           

Ήχος βαρύς.

Ωδή α’ . Νεύσει προς γεώδη.

Άναρχον τον Πατέρα και συναΐδιον Λόγον και Πνεύμα ομόδοξον δοξάζω υπερούσιον μίαν θεότητος φύσιν την εκ του μη όντος τα πάντα ποιήσασαν.

Δάκρυα μετανοίας, καθαρτικά μοι παράσχου, ίνα μου τα πταίσματα, εκπλύνω ο παμμίαρος, όπως ρυσθώ της γεέννης, τη ση ευσπλαγχνία Τριας ομοούσιε.

Πάτερ Υιέ και Πνεύμα, μία θεότης αγία, Τριας υπερούσιε ουσία ακατάληπτε, σώσον τους σε προσκυνούντας και υμνολογούντας την σην αγαθότητα.

Θεοτοκίον.

Τέτοκας Παναγία τον απερίληπτον Λόγον, σαρκί, καθ’ υπόστασιν, ημίν προσωμιλήσαντα τούτον πάντοτε δυσώπει σώσαι τους πιστώς σε αεί μακαρίζοντας.

Ωδή γ’ . Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.

Πατέρα άναρχον υμνώ, και ομοούσιον Λόγον, Θεόν ένα ταύτα ευσεβώς, συν τω παντουργώ και θείω Πνεύματι ανακηρύττων εμφανώς εν ω πιστεύω σωθήναι και πυρός, ρυσθήναι της κολάσεως.

Η υπερούσιος Μονάς, η αγαθότητα πλήρης, η αιτία πάντων των καλών, Τριας παντουργέ, τους πίστει σέβοντας και ευ φρονούντάς σε Θεόν, Δημιουργόν, και Σωτήρα, σώσον ως οικτίρμων και φιλάνθρωπος.

Σε προσκυνώ και ανυμνώ, την υπεράρχιον φύσιν, και ουσίαν άκτιστον Θεόν, Ποιητήν, και Κτίστην πάσης κτίσεως, εν υποστάσεσι τρισί, και μετά φόβου βοώ σοι· μη εγκαταλίπης με τον δούλόν σου.

Θεοτοκίον.

Βήμα φρικτόν, και φοβερόν, ημαρτηκότα με μένει, εν ω μέλλω κρίνεσθαι φρικτώς, Παρθένε Αγνή, η μόνη τέξασα Κριτήν, απάντων και Θεόν, Αυτόν ικέτευε τότε, της δεινής με ρύσαι κατακρίσεως.

Ωδή δ’ . Ο πατρικούς, κόλπους.

Πάτερ Υιέ και Πνεύμα ευθές, η τρισυπόστατος μονάς, παράσχου ημίν εξ όλης ψυχής καθάρσια αναβλύζειν δάκρυα, όπως συγχωρήσεως επιτύχωμεν.

Τριας σεπτή, ρύσαί με παθών, δεινών πειρασμών και συμφορών τον δούλόν σου τον πιστώς θεολογούντάς σε, και της σης αξίωσον χαράς αρρήτου και μακαριότητος.

Αναψυχή της εμής ψυχής, Τριας Μονάς η Παντουργός, πέλεις αληθώς ευφροσύνη θυμηδία μου ζωή τε και άφεσις των επταισμένων και τελεία συγχώρησις.

Θεοτοκίον.

Πένθος μοι δος, Μήτηρ του Θεού, οδυνηρόν και κλαύσομαι πληθύν, των εμών αμαρτιών ο παμμίαρος, και καθαρισθήσομαι όπως πένθους αιωνίου ρυσθήσομαι.

Ωδή ε’ . Νυξ αφεγγής.

Ένα Θεόν, εν προσώποις τρισί, ευσεβοφρόνως υμνώ και μετά δέους, αυτού δέομαι δούναί μοι λύσιν εγκλημάτων και βασιλείας αξιώσαί με.

Μη με εχθροίς, παραδώης Τριας, τοις την εμήν ποθεινώς αεί εκζητούσιν απώλειαν και ενοχλούσιν αδιαλείπτως, αλλά της τούτων λύμης ρύσαί με.

Φως ο Πατήρ, φως ο Υιός, και φως Πνεύμα το πανάγιον, μία φύσις και θεότης άναρχος, ην υμνούσιν ακαταπαύστως και δοξολογούσιν οι Άγγελοι.

Θεοτοκίον.

Δος μοι πηγάς, δακρύων η πηγήν, της ευσπλαγχνίας Χριστόν, υπερφυώς τέξασα Παρθένε τέξασα, όπως πληθύν, εξαλείψω των πταισμάτων μου και σωθήσομαι.

Ωδή στ’ . Ναυτιώντα σάλω.

Ω Τριας αγία, των εμών αμέτρων πταισμάτων παράσχου μοι άφεσιν ως οικτίρμων και ψυχοφθόρου θηρός με εξάρπασον και πυρός, κολάσεώς με ρύσαι, ίνα σου δοξάζω το άπειρον έλεος.

Εν τρισί, προσώποις μία δεσποτεία υμνείται Πατήρ, Υιός τε και άγιον Πνεύμα, μία βουλή, εξουσία και δύναμις εις Θεός και Κτίστης των απάντων Πανοικτίρμων εύσπλαγχνος και ανεξίκακος.

Τριας Παναγία η εκ του μη όντος το είναι ημίν φιλανθρώπως δωρησαμένη και το ευ είναι δεόμεθα δώρησαι, λύουσα σειράς, αμπλακημάτων όπως σε απαύστως μεγαλύνωμεν.

Θεοτοκίον.

Ρητορεύον στόμα, ποίον διηγήσεται Κόρη, τα σα ανερμήνευτα μεγαλεία α ο Υιός σοι και Θεός εποίησε; Πλην ως εφικτόν υμνολογούμεν, σε την υπερύμνητον και υπερένδοξον.

Ωδή ζ’ . Κάμινον Παίδες.

Μίαν δοξάζω, Θεότητος φύσιν, Πατρός Υιού και Πνεύματος, ην ανυμνούσιν εν φόβω οι Άγγελοι αΰλοις τοις χείλεσιν ακαταπάυστως φρικτοίς μελωδήμασιν.

Σε Παναγία Τριας μεγαλύνω, και προσκυνώ σε δεόμενος, εις ην βεβάπτισμαι και πεπίστευκα, ρύσαι τον οικέτην σου του αιωνίου πυρός, της κολάσεως.

Συ εκ μη όντων, εποίησας πάντα, τα ορατά και αόρατα, Τριας Αγία ως Θεός υπέρσοφος, όθεν πάσα η κτίσις σε ανυμνεί κατά χρέος και δοξάζειν σε.

Θεοτοκίον.

Τρέμω και κλαίω, εννοών Παρθένε το φοβερόν, δικαστήριον, πως γυμνός, παρασταθώ ως κατάκριτος, αλλά συ με οίκτειρον και δεινής καταδίκης ελευθέρωσον.

Ωδή η’ . Άφλεκτος πυρί.

Άναρχε Τριας, η αμέριστος ουσία η παντουργός, και σύνθρονος, ο Πατήρ ο Υιός και Πνεύμα το ευθές, σώζε πάντας τους πιστώς Κύριον ένα και Θεόν, ομολογούντάς σε και της αφράστου χαράς και θυμηδίας της σης βασιλείας ποίησον κληρονόμους.

Σε πανευλαβώς προσκυνώ και εκβοώ σοι, Τριας πανυπερούσιε ελέησόν με τον πτωχόν, και δεινόν, ον εδράξατο ο εχθρός, δι’ ηδονών φθοροποιών και ελυμήνατο, σον ειμί πλάσμα και σώσόν με οικτίρμον, ίνα σε δοξάζω ως Κτίστην μου και ρύστην.

Δεύτε οι πιστοί, προσκυνήσωμεν εν φόβω, Τριάδα ομοούσιον, ένα Θεόν Ποιητήν, του παντός, όπως πταισμάτων ημών λύσιν απάντων και συγχώρησιν ληψώμεθα και βασιλείας θείας αξιωθώμεν μετά των Αγίων εις πάντας τους αιώνας.

Θεοτοκίον.

Άβυσσον αγνή, η τεκούσα του ελέους τον εν δεινοίς πεσόντα με ατοπήμασι και αισχίστοις κακοίς, ελέησον ως πηγή, της ευσπλαγχνίας και δεινών θάττόν με λύτρωσαι, ίνα υμνώ σε αεί και μεγαλύνω εις πάντας τους αιώνας.

Ωδή θ’ . Μήτηρ Θεού και Παρθένος.

Δεύτε πιστοί, την τριάδα μέλψωμεν, εν μελωδήμασι θείοις, συν Αγγέλοις υμνούντες και ευλαβώς καθικετεύοντες σώσον οικτίρμον τους ένα Θεόν σε καθομολογούντας και πιστώς λατρεύοντας.

Τριας σεπτή, Μονάς υπερούσιε, Πάτερ Υιέ θείον Πνεύμα, τους πιστώς σε τιμώντας, και ορθοδόξως μεγαλύνοντας, σώσον οικτίρμον εκ πειρατηρίων και της αιωνίου σου χαράς καταξίωσον.

Μελωδικώς τρισαγίοις άσμασι συν τοις Αγγέλοις υμνούμέν σε Τριας Παναγία και ακαταπαύστως δοξάζομεν, προσδέχου τοίνυν, ημών τας αινέσεις και πυρός, γεέννης, τους υμνωδούς σου λύτρωσαι.

Θεοτοκίον.

Νόμου σκιας, και τα πριν αινίγματα, τη ση γεννήσει παρήλθον και γαρ πλήρωμα νόμου και Προφητών ο Χριστός γέγονεν, ον εν ούσίαις δυσίν, ανυμνούντες σε την αειπάρθενον Αγνήν μακαρίζομεν. 

Ήχος πλ. Δ’ .

Ωδή α’ . Αρματηλάτην Φαραώ.

Τριας αγία ο Πατήρ, ο άναρχος, Υιός ο μονογενής, και το θείον Πνεύμα, δώρησαί μοι δάκρυα, και πένθος ακατάπαυστον του θρηνείν μου τας πράξεις, τας εναγείς αις ηχρείωσα σου το κατ’ εικόνα ο δείλαιος.

Μονάς τη φύσει, Τριας υποστάσεσιν, ακατανόητε, μία Βασιλεία, λίαν ακατάληπτε, Πάτερ Υιέ συν Πνεύματι, κατοικτείρησον πάντας τους ορθοδόξως υμνούντάς σε και θεοπρεπώς μεγαλύνοντας.

Τα Χερουβίμ, και Σεραφίμ, δοξάζουσιν ακαταπαύστοις ωδαίς, Σε των εν προσώποις τρισίν, υπερούσιον, ουσίαν της θεότητος, ην τολμώντες υμνούμεν, και οι βροτοί,  ως ισχύομεν, και χρεωστικώς μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον.

Υμνολογίαις ιερεαίς υμνούμέν σε την πολυΰμνητον, την τον Θεόν Λόγον, υπέρ λόγον τέξασαν, τον μόνον υπερύμνητον, ον υμνεί πάσα φύσις, εν ουρανών τα στρατεύματα  θείαις υμνωδίαις γεραίρουσιν.

Ωδή γ’ . Ο στερεώσας κατ’ αρχάς.

Ο χαρακτήρσιν εν τρισί, και υποστάσεσι μόνος, εις Θεός ακατανόητος πέλων, τους υμνούντάς σε πιστώς, και ορθοδόξως φύλαττε, εκ πάσης εναντίας, των δυσμενών περιστάσεων.

Ον θεωρία υψηλή γενόμενοι και των άνω, μιμηταί, επουρανίων πταισμάτων, ανυμνήσωμεν Θεόν Πατέρα τον παναίτιον, Υιόν και Πνεύμα θείον τα τρία μίαν θεότητα.

Τα Χερουβίμ, και Σεραφίμ, υμνούσιν αδιαλείπτως, μετά δέους την αγίαν Τριάδα, ώσπερ δει θεοπρεπώς ην και ημείς δοξάζοντες, βροτοί, συν τοις Αγγέλοις, χαράς αρρήτου πληρούμεθα.

Θεοτοκίον.

Ο προ νεκρώσεως νεκρός, ο προ ταφής τεθαμμένος, ο προ μνήματος εν μνήματι μένων, της λιθώδους και σκληράς, αναλγησίας Δέσποινα σην της ζωής Μητέρα Σε ικετεύω ζωώσαί με.

Ωδή δ’ . Συ μου ισχύς.

Πάτερ Υιέ και Πνεύμα Άγιον λύτρωσαι, τους εν πίστει επικαλουμένους σε, και Σοι λατρεύοντας ευσεβώς, εκ παντοίας βλάβης και βασιλείας αξίωσον, της σης αιωνιζούσης, όπως ψάλλω σοι δόξα, τη δυνάμει σου μόνε αθάνατε.

Κλαύσον ψυχή, προ της εξόδου και θρήνησον, όπως σβέσης φλόγα αιωνίζουσαν και λυτρωθήση του πυρός, και τρισυποστάτω συμβασιλεύση Θεότητι, προς ην ακαταπαύστως, νυν εν τω δε τω βίω μη αμέλη βοώσα το ήμαρτον.

Ένα Θεόν τρισί, προσώποις κηρύττομεν, μίαν φύσιν άναρχον αόριστον παντουργικήν, τελεταρχικήν, και την κτίσιν πάσαν πανσόφως δημιουργήσασαν, ην πάσαι των Αγγέλων ανυμνούσιν αι τάξεις, μετά δέους αεί και δοξάζουσι.

Θεοτοκίον.

Αναψυχή Συ της ψυχής μου και ήδισμα, της καρδίας Συ το αγαλίαμα, συ φωτισμός, συ μου γλυκασμός, εντρύφημα γλώττης, γλυκύ, χειλέων μελέτημα, Πανύμνητε και δρόσος, της εμής διανοίας, οδυνών κουφισμός, και παράκλησις.

Ωδή ε’ . Ίνα τι με απώσω.

Δεύτε πάντες συμφώνως οι πιστοί, δοξάσωμεν, την υπερένδοξον, εν τρισί, προσώποις, μίαν φύσιν αμέριστον άναρχον, εν Πατρί, Υιώ τε και Πνεύματι τω παναγίω Θεόν ένα τα τρία κηρύττοντες.

Επί σοι τας ελπίδας πάσας και το καύχημα και αγαλλίαμα, έχω ως αιτία των καλών μου και πάσης αινέσεως, Τριας μοναρχία, Πάτερ Υιέ και θείον Πνεύμα συ με μέτοχον δείξον της δόξης σου.

Ην αΰλων ταγμάτων, στρατιαί, δοξάζουσιν αεί τοις άσμασιν, άναρχον Τριάδα, ακορέστω στοργή αγαλλόμεναι, ταύτην οι αχρείοι χρεωστικώς υμνολογούμεν, εν ψαλμοίς και ωδαίς ως ισχύομεν.

Θεοτοκίον.

Έργα πράξας αισχύνας, πέφυκα προ κρίσεως αυτοκατάκριτος, αλλά συ Παρθένε, η κριτήν, των απάντων κυήσασα, τούτον εκδυσώπει, του οικτειρήσαί με και ρύσαι, της δεινής του πυρός, κατακρίσεως.

Ωδή στ’ . Ιλάσθητί μοι Σωτήρ.

Τριάδα μοναδικήν, ευσεβοφρόνως δοξάζομε, Μονάδα τριαδικήν, πανσόφως λατρεύομεν, ατμήτως μερίζοντες και αδιαιρέτως διαιρούντες και συνάπτοντες.

Τριας Μονάς ο Θεός, ο εκ μη όντων τα σύμπαντα, συστήσας και συντηρών, βουλήσει ελέους σου καμέ της συνήθει σου, ευσπλαγχνία πάσης, ελευθέρωσον κακώσεως.

Πατέρα και τον Υιόν, και Πνεύμα πάντες το άγιον, υμνούμεν πανευσεβώς, Τριάδα αμέριστον, την πάντων δεσπόζουσαν, μίαν βασιλείαν και ουσίαν ακατάληπτον.

Θεοτοκίον.

Παράσχου μοι οχετούς, δακρύων Κόρη Μητράνανδρε, όπως εκπλύνω πληθύν, των αμπλακημάτων μου, και σβέσω το άσβεστον, πυρ το της γεέννης, ο παμμίαρος και άσωτος.

Ωδή ζ’ . Θεού συγκατάβασιν.

Πατέρα αγέννητον, Υιό και Λόγον συνάναρχον τω Πατρί, και ομόθρονον Πνεύμα τα τρία ένα Θεόν δογματίζοντες, υμνούμεν πανευσεβώς και προσκυνούμεν πιστώς.

Τριάδα ομότιμον, τοις χαρακτήρσι δημιουργόν, του παντός, εν μονάδι ουσίας, Πατέρα Λόγον Πνεύμα τρισάγιον συν τοις παισίν, ανυμνούντες κραυγάζομεν· Ευλογητός ο Θεός, ο των Πατέρων ημών.

Τριας ομοούσιε, πηγή, ελέους και άβυσσος οικτιρμών, πηγάς, ημίν δακρύων, παρεχομένη εις νήψιν αμαρτιών, κοινωνούς, δείξον ζωής αιωνίου σου, τους σε φρονούντας πιστώς, ένα Θεόν του παντός.

Θεοτοκίον.

Την μόνην αμόλυντον, εύσπλαγχνον μόνην μετά Θεόν δυσωπώ και σου δέομαι Κορη, μη με βδελύξη τον ρυπαρόν, αλλά πυρός, αιωνίου με λύτρωσαι, όπως υμνώ σε αεί την πολυΰμνητον.

Ωδή η’ . Επταπλασίως.

Τους ευσεβώς δοξάζοντας, και πιστώς προσκυνούντάς σε, φρούρειτε και σκέπε, πάντοτε φυλάττουσα Τριας ομοούσιε εκ διαφόρων τε πειρασμών και των αγαθών των αιωνίων μετόχους ανάδειξον οικτίρμων, ίνα ψάλλωμεν πόθω υμνούντες ευχαρίστως την σην αγαθωσύνην.

Τριάδα ομοούσιον, ευσεβώς ανυμνήσωμεν, και μετά δακρύων προς αυτήν βοήσωμεν· ελέησον οίκτειρον τους ορθοδόξους τε και πιστώς ένα σε Θεόν ομολογούντας τη φύσει, και λύτρωσαι πταισμάτων και πυρός, της γεέννης και κοινωνούς, σης δόξης ανάδειξον Οικτίρμον.

Δεύτε πιστών ομήγυρις, ευσεβώς προσκυνήσωμεν την εκ του μη όντος άπαντα ποιήσασαν Τριάδα αμέριστον συν τοις Αγγέλοις θεοπρεπώς, και διηνεκώς αναβοώντες τον ύμνον· Πατέρα ευλογούμεν, τον Υιόν και το Πνεύμα τα τρία Θεόν ένα, αΐδιον φρονούντες.

Θεοτοκίον.

Τους εν πελάγει Δέσποινα, χαλεπώς κινδυνεύοντας, όρμοι και λιμένες σωστικοί, προσδέχονται, καμέ κινδυνεύοντα τοις νοοουμένοις κύμασι, πρόφθασον και σώσον, ο λιμήν, των εν ζάλη, των καταπονουμένων, προσβολαίς των δαιμόνων αντίληψις και σκέπη, και ξένη προστασία.          

Ωδή θ’ . Εξέστη επί τούτω ο ουρανός.

Τριας η παναγία και παντουργός, τους σους δούλους δεινών περιστάσεων και πειρασμών των επεμβαινόντων διηνεκώς, εκλυτρουμένη φύλαττε, εκ των αοράτων και ορατών εχθρών και της αφράστου εκείνης θυμηδίας, του Παραδείσου καταξίωσον.

Πατήρ Υιός και Πνεύμα, Τριας απλή και Μονάς υπέρ φύσιν γνωρίζεται. Εις γαρ Θεός εν τρισί, προσώποις πέλει σαφώς απαύστως προσκυνούμενος, υπό ασωμάτων και εγκρατείας πάσαν υποστήσας την κτίσιν εν σοφία και ανακτίσας το ανθρώπινον.

Τριας η ενιαία Πάτερ Υιέ και το Πνεύμα ελέησον, τους ευσεβώς σε δοξολογούντας και ευλαβώς εν πίστει προσκυνούντάς σε εκ κοιλ κιας ήμαρτον αναιδώς και ποίησον Οικτίρμον, αυτούς συγκληρονόμους, της εις ουρανίου βασιλείας σου.

Θεοτοκίον.

Ουκ έστιν αμαρτία επί της γης, ούτε είδος αικίας και πράξεως σατανικής, ης ουκ εγενόμην εν πλησμονήν, και δια τούτο δέδοικας Δέσποινα την κρίσιν του σου Υιού, της σης δε παρρησίας ευμένισόν μοι τούτον, και λύτρωσαί με της κολάσεως.                  

Η/Υ ΠΗΓΗ:

Voutsinasilias.blogspot.gr

http://voutsinasilias.blogspot.gr/2010/05/blog-post_14.html